Virna Pieralisi (8 november 1936 – 18 december 2014), beter bekend als Virna Lisi, was een Italiaanse actrice. In Ancona geboren, Lisi begon haar filmcarrière in haar tienerjaren. in Parijs ontdekt door twee Napolitaanse producenten, Antonio Ferrigno en Ettore Pesce, debuteerde ze in La Corda d’acciaio (The Steel Rope, 1953). Aanvankelijk deed ze muzikale films, zoals E Napoli canta (Napoli Sings, 1953) en de succesvolle Questa è la vita (Of Life and Love, 1954, met de populaire Totò). Toch werd haar schoonheid meer gewaardeerd dan haar talent, zoals te zien in Le diciottenni (Eighteen Year Olds) en Lo scapolo (The Bachelor) films van 1955. Maar ze belegde veeleisende rollen, met name in La donna del giorno (1956), Eva (1962), en het spektakel Romolo e Remo (1961). In de late jaren 1950, Lisi deed theater in Piccolo Teatro di Milano in I Giacobini door Federico Zardi onder leiding van Giorgio Strehler. Tijdens de jaren 1960, Lisi deed komedies en nam deel aan tv-drama’s die op grote schaal werden bekeken in Italië. Lisi ook promoot een tandpasta merk op de televisie met een slogan die een slogan onder Italianen zou worden: “con quella bocca può dire ciò che vuole” (with such a mouth, she can say whatever she wants). Hollywood-producenten zocht een nieuwe Marilyn Monroe en zo, Lisi debuteerde in Hollywood komedie als een blauwe-ogen blonde verleidster tegenover Jack Lemmon in How to Murder Your Wife (1965) en verscheen met Tony Curtis in Not with My Wife, You Don’t! (1966). Lisi dan speelde met Frank Sinatra, in Assault on a Queen (1966), in La Ragazza e il Generale, mede met in de hoofdrol Rod Steiger, en in twee films met Anthony 
Quinn, The Secret of Santa Vittoria, geregisseerd door Stanley Kramer, en de oorlog drama The 25th Hour. Ze oogstte aandacht voor een foto van ‘scheren’ haar gezicht, dat verscheen op de maart 1965 cover van Esquire magazine. In deze jaren, nam ze deel aan Italiaanse producties, in Casanova 70 en Le bambole (1965), Arabella (1967) en Le dolci signore (1968). Lisi speelde ook in The Birds, the Bees and the Italians (1965) die deelde de Palme d’Or in Cannes dat jaar. In de vroege jaren 1970, nam ze een tijdelijke onderbreking van acteren om meer tijd door te brengen met haar echtgenoot Franco Pesci en hun zoon, Corrado. Toch Lisi’s carrière onderging een renaissance met een aantal projecten, waaronder Al di là del bene e del male (1977), Ernesto (1979) en La Cicala (1980). Voor de film La Reine Margot (1994), Lisi’s portrettering van Catharina de Medici won haar zowel de César en Cannes Film Festival awards, samen met een zilveren lint voor Beste Vrouwelijke Bijrol. In 2002, Lisi speelde in Il più bel giorno della mia vita. Virna Lisi dan deelgenomen aan vele sitcoms en tv-series. Haar laatste film was in de Italiaanse komedie-drama Latin Lover in 2014, kort voor haar dood. Op 18 december 2014 Lisi stierf aan kanker in Rome op de leeftijd van 78 jaar.
This post has been seen 1040 times.