Eve Arden ( 30 april 1908 – 12 november 1990) was een Amerikaanse film, radio, toneel, televisie actrice en komiek. Eve Arden werd geboren als Eunice Mary Quedens op 30 april 1908 in Mill Valley, Californië. Hoewel niet rooms-katholiek, werd de jonge Eunice naar een Dominicaanse kloosterschool in San Rafael, Californië, gestuurd. Ze ging toen naar de Tamalpais High School, een openbare middelbare school in Mill Valley, tot de leeftijd van 16 jaar. Na het verlaten van school trad ze toe tot het theatergezelschap van Henry “Terry” Duffy. Ze maakte haar filmdebuut onder haar echte naam in de backstage musical Song of Love (1929). De film was een van de eerste successen van Columbia Pictures. In 1933 verhuisde ze naar New York City, waar ze ondersteunende rollen had in meerdere Broadway producties. In 1934 werd ze uitgebracht in de Ziegfeld Follies revue, de eerste rol waarin ze werd gecrediteerd als Eve Arden. Tussen 1934 en 1941 verscheen ze in Broadway-producties van de Parade, Very warm for may, Two for the show, en Let’s face it!. Arden’s filmcarrière begon pas echt in 1937 toen ze een contract tekende bij RKO Radio Pictures en verscheen in de films Oh Doctor en Stage Door. In 1938 speelde ze een ondersteunende rol in de komedie Having Wonderful Time, The Forgotten Woman (1939), At the Circus (1939), Comrade X (1940), Manpower (1941), Red Skelton Whistling in the Dark (1941), Obliging Young Lady (1942). Haar vele gedenkwaardige schermrollen omvatten Mildred Pierce (1945), waarvoor ze een Academy Award nominatie ontving als beste vrouwelijke bijrol; en als de weemoedige secretaresse van James Stewart in het mysterie Anatomy of a Murder (1959). Arden’s komische talent leidde tot haar bekendste rol, die van Madison High School lerares Engels Connie Brooks in Our Miss Brooks. Arden portretteerde het personage op de radio van 1948 tot 1957, in een televisieversie van het programma van 1952 tot 1956 en in een speelfilm uit 1956. Arden had een zeer korte 
gastoptreden in een aflevering van I Love Lucy uit 1955 getiteld “LA at Last”, waar ze zichzelf speelde. Arden probeerde in de herfst van 1957 een andere serie, The Eve Arden Show, maar deze werd in het voorjaar van 1958 geannuleerd na 26 afleveringen. In 1966 speelde ze Bewitched, The Mothers-in-Law uit 1967-1969. In haar latere carrière trad Arden op in televisieshows als Alice, Maude, Hart to Hart, Falcon Crest. Arden was een van de vele actrices die de titelrollen op zich nam in Hallo, Dolly! en tante Mame in de jaren zestig; in 1967 won ze de Sarah Siddons Award voor haar werk in het theater van Chicago. Arden raakte bekend bij een nieuwe generatie filmbezoekers toen ze Principal McGee speelde in Grease (1978), Grease 2 (1982). In 1985 verscheen ze als de slechte stiefmoeder in de Faerie Tale Theatre productie van Assepoester. Arden publiceerde een autobiografie, The Three Phases of Eve, in 1985. Naast haar Academy Award nominatie heeft Arden twee sterren op de Hollywood Walk of Fame: radio en televisie. Ze werd in 1995 opgenomen in de National Radio Hall of Fame. Arden was van 1939 tot 1947 getrouwd met Ned Bergen, had een langdurige relatie met Danny Kaye tot in de jaren veertig, en was getrouwd met acteur Brooks West (1916-1984) van 1952 tot aan zijn dood in 1984 aan een hartkwaal, 67 jaar oud. West en zij hadden vier kinderen; alle vier werden geadopteerd, behalve de jongsten. Op 12 november 1990 stierf Arden, volgens haar overlijdensakte, op 82-jarige leeftijd bij haar thuis aan een hartstilstand en arteriosclerotische hartziekte.
This post has been seen 355 times.