Charles Aznavour (22 mei 1924 – 1 oktober 2018) was een Frans-Armeense zanger, tekstdichter en diplomaat. Aznavour werd geboren in de kliniek Tarnier op 89, rue d’Assas in Saint-Germain-des-Prés, 6e arrondissement van Parijs, in een familie van kunstenaars die woonden in de rue Monsieur-le-Prince. Hij werd Shahnour (of Chahnour) genoemd Vaghinag (Vaghenagh) Aznavourian, door zijn ouders, Armeense immigranten Michael Aznavourian (uit Akhaltsikhe, Georgia) en Knar Baghdasarian, een Armeense uit Smyrna (het huidige İzmir, Turkije). Zijn vader zong in restaurants in Frankrijk voordat hij een Kaukasisch restaurant oprichtte, Le Caucase. Charles’s ouders introduceerden hem al op vroege leeftijd, en hij stopte op school op negenjarige leeftijd en nam de artiestennaam “Aznavour” aan. Tijdens de Duitse bezetting van Frankrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog, verstopte Aznavour en zijn familie “een aantal mensen die werden vervolgd door de nazi’s, terwijl Charles en zijn zus Aida betrokken waren bij reddingsactiviteiten.” Hun werk werd erkend in een verklaring in 2017 door Reuven Rivlin, president van Israël. Dat jaar ontvingen Aznavour en Aida de Raoul Wallenberg Award voor hun oorlogsactiviteiten. “De Aznavours waren nauw verbonden met de Missak Manouchiaanse verzetsgroep en in deze context hebben ze onderdak geboden aan Armeniërs, Joden en anderen op hun eigen flat in Parijs, met gevaar voor eigen leven.” Aznavour was al bekend met het spelen op het podium tegen de tijd dat hij zijn carrière als muzikant begon. Op negenjarige leeftijd speelde hij in een toneelstuk genaamd Un Petit Diable à Paris en een film getiteld La Guerre des Gosses. Aznavour richtte zich vervolgens op professioneel dansen en trad op in verschillende nachtclubs. In 1944 begonnen hij en acteur Pierre Roche aan een partnerschap en aan gezamenlijke inspanningen in talrijke nachtclubs. Via deze samenwerking begon Aznavour liedjes te schrijven en te zingen. De eerste successen van het partnerschap waren in Canada in 1948-1950. Ondertussen schreef Aznavour zijn eerste lied getiteld J’ai Bu in 1950. Tijdens de vroege stadia van zijn carrière opende Aznavour voor Edith Piaf in de Moulin Rouge. Piaf adviseerde hem vervolgens om een carrière in zingen na te streven. Piaf hielp Aznavour een onderscheidende stem te ontwikkelen die het beste van zijn vaardigheden stimuleerde. Soms beschreven als “Frank Sinatra van Frankrijk”, zong Aznav vaak over liefde. Hij schreef of co-schreef musicals, meer dan duizend liedjes en nam eenennegentig studioalbums op. De stem van Aznavour was donker in de richting van het tenor-bereik, maar bezat het lage bereik en de kleuring die kenmerkend zijn voor een bariton, wat bijdraagt aan zijn unieke geluid. Aznavour sprak en zong in vele talen (Frans, Engels, Italiaans, Spaans, Duits, Russisch, Armeens, Napolitaans en Kabyle), wat hem hielp optreden in Carnegie Hall, in de VS en andere belangrijke locaties over de hele wereld. Hij nam ook ten minste één nummer op van de 18e-eeuwse Armeense dichter Sayat-Nova en een populair lied, Im Yare in het Armeens. “Que C’est Triste Venise”, gezongen in het 
Frans, Italiaans (“Com’è Triste Venezia”), Spaans (“Venecia Sin Ti”), Engels (“How Sad Venice Can be”), en Duits (“Venedig in Grau “), was zeer succesvol het midden van de jaren zestig. In 1974 werd Aznavour een groot succes in het Verenigd Koninkrijk toen zijn nummer “She” op vier stond op de UK Singles Chart voor vier weken tijdens een veertien weken durende run. Zijn andere bekende nummer in het Verenigd Koninkrijk was de 1973 “The Old Fashioned Way”, die 15 weken lang op Britse hitlijsten stond. In 1994 trad Aznavour op met Domingo en de Noorse sopraan Sissel Kyrkjebø tijdens Domingo’s derde jaarlijkse kerstconcert in Wenen. De drie zangers voerden een verscheidenheid aan kerstliedjes, medleys en duetten uit, en het concert werd wereldwijd uitgezonden en ook internationaal op een cd uitgebracht. Aan het begin van de herfst van 2006 begon Aznavour zijn afscheidsreis, op te treden in de Verenigde Staten en Canada, en ontving hij zeer positieve recensies. Aznavour begon 2007 met concerten in heel Japan en Azië. In de tweede helft van 2007 keerde Aznavour terug naar Parijs voor meer dan 20 shows in het Palais des Congrès in Parijs, gevolgd door meer tournees in België, Nederland en de rest van Frankrijk. Aznavour had herhaaldelijk gezegd dat deze afscheidsreis, als de gezondheid het toelaat, waarschijnlijk langer zou duren dan in 2010; daarna bleef Charles Aznavour het hele jaar door wereldwijd optreden. Op 94 jaar, 60 jaar op het podium was hij “een beetje slechthorend”. In zijn laatste jaren zong hij nog steeds in meerdere talen en zonder aanhoudend gebruik van teleprompters, maar meestal hield hij het bij slechts twee of drie (Frans en Engels waren de primaire twee, met Spaans of Italiaans als derde) tijdens de meeste concerten. Op 30 september 2006 voerde Aznavour een groot concert uit in Yerevan, de hoofdstad van Armenië om het culturele seizoen “Arménie mon amie” te beginnen. De Armeense president Robert Kocharyan en de Franse president Jacques Chirac, tijdens een officieel bezoek aan Armenië, waren op de eerste rij aanwezig. In 2006 nam Aznavour zijn album Colore ma vie op in Cuba, met Chucho Valdés. In 2007 zong hij een deel van “Une vie d’amour” in het Russisch tijdens een Moskou-concert. Later, in juli 2007, werd Aznavour uitgenodigd om op het Vieilles Charrues-festival op te treden. Forever Cool (2007), een album van Capitol / EMI, laat Aznavour een nieuw duet zingen van “Everybody Loves Somebody Sometime” met de stem van Dean Martin. Aznavour maakte in februari 2008 een tournee door Portugal af. Gedurende het voorjaar van 2008 tourde Aznavour door Zuid-Amerika, waar hij een groot aantal concerten hield in Argentinië, Brazilië, Chili en Uruguay. In 2008 werd een album met duetten, Duos, uitgebracht. Het werd uitgebracht op verschillende data in december 2008 over de hele wereld. Zijn volgende album, Charles Aznavour en The Clayton Hamilton Jazz Orchestra (voorheen bekend als Jazznavour 2), is een voortzetting in dezelfde lijn als zijn hitalbum Jazznavour in 1998 uitkwam, met nieuwe arrangementen over zijn klassieke songs met een jazzorkest en andere gast jazz artiesten. Het werd vrijgegeven op 27 november 2009. Aznavour en de Senegalese zanger Youssou N’Dour, met de medewerking van meer dan 40 Franse zangers en muzikanten, hebben een muziekvideo opgenomen met de muziekgroep Band Aid in de nasleep van de 
catastrofale aardbeving in Haïti in 2010, getiteld 1 geste pour Haïti chérie. In augustus 2011 bracht Aznavour een nieuw album uit, Aznavour Toujours, met 11 nieuwe nummers en Elle, een Franse re-bewerking van zijn grootste internationale hit, “She”. Op 12 december 2011 gaf hij een concert in het Kremlin Paleis in Moskou dat een capaciteitsmassa trok. Het concert werd gevolgd door een staande ovatie die ongeveer vijftien minuten duurde. Op 16 augustus 2012 trad Aznavour op in de geboorteplaats van zijn vader, Akhaltsikhe, in Georgië in een speciaal concert als onderdeel van de openingsceremonie van het onlangs gerestaureerde kasteel Rabati. Op 25 oktober 2013 trad Aznavour voor het eerst in 25 jaar op in de Royal Albert Hall in Londen; de vraag was zo hoog dat een tweede concert in de Royal Albert Hall gepland stond voor juni 2014. In december 2013 gaf Aznavour twee concerten in Nederland in de Heineken Music Hall in Amsterdam, en opnieuw in januari 2016 (oorspronkelijk gepland voor november 2015 maar uitgesteld vanwege een korte maaggriep). In 2014, 2015 en 2016 vervolgde Aznavour zijn internationale tournee, waaronder concerten in Brussel, Berlijn, Frankfurt, Barcelona, Madrid, Warschau, Praag, Moskou, Boekarest, Antwerpen, Londen, Dubai, Montreal, New York, Boston, Miami, Los Angeles, Osaka, Tokio, Lissabon, Marbella, Monaco, Verona, Amsterdam en Parijs. In 2017 en 2018 ging zijn tour verder in São Paulo, Rio de Janeiro, Santiago, Buenos Aires, Moskou, Wenen, Perth, Sydney, Melbourne en Haïti, Tokio, Osaka, Madrid, Milaan, Rome, St. Petersburg, Parijs, Londen , Amsterdam en Monaco. Op 19 september 2018 vond zijn laatste concert plaats in NHK Hall, Osaka. Aznavour was drie keer getrouwd: met Micheline Rugel (1946), Evelyn Plessis (1956) en zijn weduwe Ulla Thorsell (1967). Vijf kinderen werden geproduceerd door deze huwelijken: Séda, Patrick, Katia, Mischa en Nicolas. Een zesde kind, Charles Jr., vermoedelijk geboren in 1952, werd uitgevonden door Yves Salgues (fr), die de eerste Aznavour was officiële biograaf maar ook een heroïneverslaafde. Aznavour maakte vaak grapjes over zijn lichaamsbouw, het meest besproken aspect was zijn lengte; hij stond 160 cm (5 ft 3 in) lang. Hij zorgde ervoor dat dit door de jaren heen een bron van zelfspot was. In april 2018, kort voor zijn 94e verjaardag, werd Aznavour naar Sint-Petersburg gebracht nadat hij zich tijdens een repetitie voor een concert in de stad had laten inspannen. Het concert werd uitgesteld tot het volgende seizoen, maar uiteindelijk geannuleerd sinds hij stierf. Op 5 mei 2018 was hij te gast bij BBC Radio 2’s Graham Norton. Een week later, op 12 mei, brak hij zijn arm op twee plaatsen in een valpartij in zijn huis in het dorp Mouriès, wat resulteerde in de annulering van alle shows tot eind juni. Dit werd uiteindelijk uitgebreid met de 18 shows gepland voor augustus, vanwege een langer genezingsproces. Op 1 oktober 2018 werd Aznavour dood aangetroffen in een badkuip bij zijn huis in Mouriès op 94-jarige leeftijd. Op het moment van zijn overlijden was zijn fiscale woonplaats in Saint-Sulpice, Vaud, Zwitserland. Een autopsieverslag concludeerde dat Aznavour stierf aan cardiorespiratoire arrestatie gecompliceerd door een acuut longoedeem.
This post has been seen 1005 times.