Zena Marshall – in heaven

Zena Moyra Marshall (1 januari 1926 – 10 juli 2009) was een Brits actrice. Marshall werd geboren op 1 januari 1926 in Kenia, groeide op in Leicestershire, Engeland. Marshall ging naar St Mary’s, Ascot en volgde een opleiding aan de Royal Academy of Dramatic Art (RADA). Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte ze samen met Ensa de Entertainments National Service Association. Marshall trad voor het eerst op op het podium. Haar film carrière begon met een kleine rol in Caesar and Cleopatra (1945). Gedurende enkele jaren kreeg ze slechts kleine bijrollen in producties van Rank-filialen, zoals GFD/Two Cities en Gainsborough, waaronder Sleeping Car to Trieste (1948), Snowbound (1948), So Long at the Fair (1950). Een kort verblijf in Hollywood resulteerde in een matte Allied Artists-musical, Let’s Be Happy (1957). Televisie werd uiteindelijk haar favoriete medium; ze had enkele van haar betere momenten op het scherm in drie afleveringen van Danger Man (1960) tussen 1961 en 1964. Haar exotische uiterlijk resulteerde erin dat ze werd gecast in de eerste James Bond-film, Dr. No (1962). Marshall’s laatste noemenswaardige rollen waren als Italiaanse gravin in Those Magnificent Men in Their Flying Machines of How I Flew from London to Paris in 25 Hours 11 Minutes (1965), en in The Terrornauts (1967). Daarna trok ze zich terug van het scherm en vestigde ze zich in het huiselijke leven met haar derde echtgenoot, de schrijver/producer Ivan Foxwell. Marshall trouwde in 1947 met bandleider Paul Adam (1947 – 1953) en trouwde later met Alexander Ward (1967 – 1969), voor haar definitieve huwelijk met filmproducent Ivan Foxwell (1914-2002). Ze hadden geen kinderen. Zena Marshall stierf in 2009 op 83-jarige leeftijd aan kanker.