Stuart Maxwell Whitman (1 februari 1928 – 16 maart 2020) was een Amerikaanse film en televisieacteur bekend om zijn lange carrière in beide media. Stuart Maxwell Whitman werd geboren op 1 februari 1928 in San Francisco, Californië, de oudste van twee zonen van Cecilia (Gold) en Joseph Whitman. Zijn familie was joods. Whitman was geïnteresseerd in acteren vanaf vijf jaar. Zijn vader werkte in die tijd als kaartjesverzamelaar in Tammany Hall en hij mocht soms toneelstukken kijken. Zijn ouders waren in hun tienerjaren getrouwd en reisden vaak tijdens zijn jeugd zijn vader werd advocaat en verhuisde naar vastgoedontwikkeling. Whitman begon zijn opleiding in New York, Manhattan en Poughkeepsie. Zijn oom Ben dacht dat hij potentie had als bokser en trainde hem in het geheim daarvoor. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, verhuisde Joseph Whitman naar Los Angeles om olie krakende fabrieken te runnen voor de regering. Zijn familie vestigde zich in Los Angeles en Whitman studeerde in 1945 af aan de Hollywood High School. Na school meldde hij zich aan bij het Amerikaanse leger en diende hij drie jaar in het Corps of Engineers in Fort Lewis, Washington. Whitman werd eervol ontslagen in 1948, terwijl zijn goede vriend, Scott, het volgende jaar naar de officierskandidaat school ging en zijn dienst beëindigde met de rang van kolonel. Hij was oorspronkelijk van plan zijn vader in de wet te volgen en gebruikte de GI Bill om zich in te schrijven voor Los Angeles City College. Tijdens zijn eerste jaar “dacht hij dat de wet een echte verveling was” en begon hij ambities te ontwikkelen om acteur te worden. Zijn vader verkocht Whitman een bulldozer die zijn zoon gebruikte om zichzelf op de universiteit te onderhouden. Whitman zou het (en zichzelf) aan anderen verhuren om kavels te ruimen, bomen te ontwortelen en ruig terrein af te vlakken. Dit werk leverde hem tot $ 100 per dag op. Zijn vader en hij gingen later samen onroerend goed ontwikkelen en kochten verschillende kavels in en rond Los Angeles. Whitman werd lid van de Michael Chekhov Stage Society en studeerde vier jaar ’s nachts bij hen. Hij overwoog een carrière in het profvoetbal, maar raakte tijdens zijn studie gewond aan zijn been, wat een einde maakte aan die droom. Hij ging naar de Ben Bard Drama School in Hollywood. Hij debuteerde in de productie van Here Comes Mr Jordan, die zes maanden duurde. Whitman werd opgemerkt door een talentscout aan het City College. Hij maakte zijn filmdebuut, gecrediteerd als Kip Whitman in een kleine rol in When Worlds Collide (1951), The Day the Earth Stood Still (1951), Barbed Wire (1952), One Minute to Zero (1952). In december 1952 tekende hij een contract bij Universal, die hem uit bracht in All I Desire, uitgebracht in juli 1953, en The All American, uitgebracht in oktober. Whitman werd nog steeds in kleine delen uitgebracht in functies die in première gingen in 1953. Dit begon met The Man from the Alamo (1953), Appointment in Honduras (1953), The Veils van Bagdad (1953), Walking My Baby Back Home (1953). In 1954 was Whitman te zien in Rhapsody (1954), Prisoner of War (1954), Silver Lode (1954), Return from the Sea (1954), Passion (1954), Brigadoon (1954). Op televisie speelde Whitman in afleveringen van Dr. Christian, The Roy Rogers Show en Death Valley Days. In 1955, Whitman verscheen in Interrupted Melody en in de seriële King of the Carnival. In 1956 ging Whitman door met Hold Back the Night, Seven Men from Now en serie Diane. In 1957 werden de filmrollen van Whitman geleidelijk groter in omvang met de volgende films: Crime of Passion en War Drums. Op 21 september had Whitman zijn eerste hoofdrol in Johnny Trouble, geproduceerd door John Carroll, die Whitman zeven jaar lang voor één film per jaar contracteerde. In oktober verscheen hij in twee releases Hell Bound (1957) en The Girl in Black Stockings (1957), Bombers B-52 (1957) serie Harbor Command (1957), serie The Silent Service (1957), serie Highway Patrol, Mr. Adams and Eve. Eind jaren vijftig was 20th Century Fox op zoek naar nieuw talent. Whitman was een van een aantal nieuwe namen die door Adler bij Fox waren ondertekend als onderdeel van een programma voor het bouwen van sterren van $ 3-4 miljoen. Whitman’s contract was voor zeven jaar. In januari 1958 Darby’s Rangers, These Thousand Hills (1959), Ten North Frederick (1958), China Doll (1958), The Decks Ran Red (1958), The Sound and the Fury (1959), The Last Laugh (1959), serie Have Gun – Will Travel. Een ander tv-krediet op d
at gebied was in de aflevering The Court of Last Resort genaamd The Westover Case. Whitman volgende release was in juli, met de gangster verhaal Murder, Inc.(1961), The Mark (1961), The Fiercest Heart (1961), Francis of Assisi (1961), The Comancheros (1961) een bewerking van Paul Wellman, The Hell Raisers (1961), Sanctuary (1961). Op 15 juni 1962 speelde Whitman een rol in Convicts 4, op 11 oktober The Longest Day (1962). In 1963 speelde Whitman een Amerikaanse piloot in de Franse film The Day and the Hour. Ook in 1963 trad Whitman op in de tweede aflevering van het eerste seizoen van Bob Hope presents the Chrysler Theatre genaamd Killing at Sundial. Ook in die tijd werd hij genoemd als de hoofdrolspeler in Cardinal (1963), en The Enemy Within. Hij paste zijn contract met Fox aan om vijf jaar lang één film per jaar te lezen. Op 19 februari 1964 trad Whitman op in Shock Treatment, op 12 november opende de western, Rio Conchos, That Magnificent Men in Their Flying. Machines (1965) Signpost to Murder (1965), Sands of the Kalahari (1965) An American Dream (1966), en rond deze tijd keerde Whitman terug naar Bob Hope Presents the Chrysler Theatre in de aflevering The Highest Fall of All. Op 7 september 1967 werd Whitman voor het eerst gezien als de Amerikaanse maarschalk Jim Crown, het hoofdpersonage in de Cimarron Strip dat die dag in première ging. De show was duur, $ 350.000 – $ 400.000 per aflevering en met een uitzendtijd van 90 minuten was het de duurste dramaserie tot dan toe. In 1969 trad Whitman op in Sweet Hunters. Begin jaren zeventig werkte hij steeds meer in Europa. In 1970 werd Whitman gezien in de aflevering Murder off-camera of Bracken’s World. Ook in de films The Last Escape (1970) en The Invincible Six (1970), aflevering van The FBI (1970), en verscheen in verschillende andere. In 1971 trad Whitman op in Captain Apache, televisiefilm Revenge! (1971), The City Beneath the Sea (1971). In 1972 Night Gallery, horrorfilm Night of the Lepus (1972), Run, Cougar, Run (1972), Carnival / The Vaudevillians of Fantasy Island (1972), tv-programma Ghost Story (1972), The Woman Hunter (1972). Op 25 januari 1973, The set up , een aflevering van The Streets of San Francisco waarin Whitman een gastrol speelde, werd voor het eerst uitgezonden. Op 13 april ging de tv-film The Man Who Died Twice in première met Whitman in de hoofdrol. Een ander tv-programma met Whitman voor het eerst uitgezonden op 21 september. Het was de aflevering Love and the Lifter; De Comedienne; De leugen; The Suspicious Husband of Love, American Style. Op 23 november trad Whitman op in de Hec Ramsey- aflevering genaamd A Hard Road to Vengeance. Op 24 mei 1974 speelde Whitman in de horrorfilm Welcome to Arrow Beach, die op die dag in première ging. In de week van 20 oktober 1975 ging Call Him Mr Shatter in première, waarin Whitman de hoofdrol speelde. Ook in 1975 Man in the Middle een aflevering van Cannon, Mean Johnny Barrows, Crazy Mama. In 1976, het eerste deel van de tweedelige aflevering The Running Man van de show SWAT, Strange Shadows in a Empty Room, Las Vegas Lady, Treasure Seekers (1979), Harry O, en Ellery Queen. Op 2 januari 1977 werd de aflevering Hot Ice Cold Hearts van het tv-programma Quincy, ME uitgezonden met Whitman als gastster. Op 19 februari speelde hij een gastrol in Most Wanted in de aflevering Tunnel Killer. Begin juni trad Whitman op in Ruby die theatraal opende. Op 5 oktober trad Whitman op in The White Buffalo met in de hoofdrol Charles Bronson. Op 16 oktober trad Whitman op in de aflevering van The Hardy Boys / Nancy Drew Mysteries. Op 19 oktober trad Whitman op in de pas vrijgegeven Maniac!. Op 30 november Eaten Alive in première, ook in Oil – The Billion Dollar Fire. Op 21-22 november 1978 trad Whitman op in de tweedelige, vier uur durende televisieserie The Pirate. Ook speelde hij in de film Run For The Roses. Op 8 februari 1979 werd de driedelige miniserie Women in White voor het eerst uitgezonden. Op 14 en 15 november 1979 werd de vier uur durende, tweedelige miniserie The Seekers uitgezonden. Dat jaar speelde Whitman ook in de film Delta Fox. Op 29 november 1980 speelde Whitman een gastrol in Condominium, dat voor het eerst werd uitgezonden op WPIX. Whitman filmrollen uitgebracht in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië in het jaar 1980 waren Cuba Crossing, en The Monster Club. Op 19 april 1981 speelde Whitman in de Tales of the Unexpected aflevering The Boy Who Talked with Animals. Op 14 juni Demonoids zijn theatrale run in de VS. Op 31 oktober trad Whitman op in de aflevering van Fantasy Island, seizoen 5 genaamd The Lady and the Monster; The Last Cowboy. Ook dat jaar verschenen homevideo-releases van de film When I am King. Een andere waar hij in acteerde was de Italiaanse film Horror Safari omgedoopt tot Invaders of the Lost Gold voor 
homevideo-releases. In 1982 speelde hij in de film Butterfly, de aflevering Curse of the Moreaus; My Man Friday of Fantasy Island, de aflevering genaamd The Rough Rider Rides Again. Op 5 april 1983 in de aflevering West-Coast Turnaround van seizoen één van The A-Team. In 1984 organiseerde Whitman Hollywood Roughcuts, Big Iron een aflevering van Knight Rider, Hit, Run en Homicide, een aflevering van Murder, She Wrote, Matt Houston, de aflevering Midnight Highway van Cover Up, First Strike, in afleveringen van Hotel. In 1985 werd Deadly Intruder vermeld als een nieuwe homevideo-release. In 1985 de serie Finder of Lost Loves, de aflevering van Tales from the Darkside, de aflevering genaamd The Biggest Man in Town van het tv-programma Hunter, de televisiefilm Beverly Hills Cowgirl Blues met James Brolin en Lisa Hartman in de hoofdrol, en tv-programma The A-Team, in de aflevering Blood, Sweat and Cheers. Op 15 januari 1986 werd de film Vultures op tv uitgezonden. Op 22 januari 1986 was Whitman een gastster op Blacke’s Magic. Op 17 februari was Whitman ook te gast op het tv-programma Hardcastle and McCormick. Op 9 oktober trad Whitman op in de aflevering Phil After All These Years van de show Simon & Simon. In 1987 televisiefilm Stillwatch, seizoensfinale van Hotel, aflevering Trouble in Eden of Murder, She Wrote, aflevering van Jack and Mike. Whitman speelde in televisiefilm Once Upon a Texas Train in 1988, JJ Starbuck (1988), biografie miniserie genaamd Hemingway (1988), serie Superboy (1988), Whitman nam deel aan alle vier de seizoenen. In september 1989 verpakte Whitman de film Gypsy. In 1990 de langlopende televisieserie Knots Landing, ondersteunende rol in The Color of Evening, Moving Target (1988), Omega Cop (1989) en tenslotte Mob Boss (1990). In 1991 ging de Japanse film Heaven & Earth in première in Boston. In 1992 in de Murder, She Wrote aflevering Incident in Lot 7, Smooth Talker uitgebracht op homevideo op 19 juni 1992. Op 17 februari 1993 speelde Whitman een sheriff in de prime time tv-show Time Trax in de aflevering Showdown. Whitman speelde in Lightning in a Bottle, tv-serie The Adventures of Brisco County, Jr., Private Wars. Op 14 mei 1994 was Whitman een van de gasten in een twee uur durende speciale aflevering van de populaire tv-show Walker, Texas Ranger genaamd The Reunion. Op 4 september 1994 begon de theatrale run van Heywood Goulds thriller Trial by Jury, waar Whitman een ondersteunende rol speelde. Op 16 augustus 1995 ging de televisiefilm Wounded Heart in première met in de hoofdrol Paula Devicq en med speelde Whitman. Op 18 oktober speelde Whitman een rol in Child Support, een aflevering van de tv-serie Courthouse. Op 8 augustus 1996 vertoonde The Wine Film Festival Land of Milk & Honey waarin Whitman acteerde. In november in de korte film Two Weeks from Sunday. Ook dat jaar speelde Whitman in de televisiefilm adaptatie van de Louis L’Amour-roman Shaughnessy. Op 26 oktober 1997 Nickelodeon uitgezonden Side by Side / Hooked on phobics een aflevering van de kinderen tonen de geanimeerde Aaahh !!! Real monsters. In deze aflevering uitte Whitman het karakter van Mule Morgan. Ook dat jaar werd de horrorfilm Sandman uit 1992, waar Whitman optrad, uitgebracht. Op 1 februari 1998 werd Whitman opgenomen in de Hollywood Walk of Fame. Op 13 Februari ging het Santa Clarita International Film Festival in première met James Fargo ‘s Second Chances, waar Whitman een ondersteunende rol speelde. Op 2 april 2000, CBS première actie televisiefilm The President’s Man, met in de hoofdrol Chuck Norris. Sinds deze laatste release is Whitman naar verluidt met pensioen. Zijn eerste huwelijk, met Patricia LaLonde (13 oktober 1952 – 1966), eindigde in een scheiding. Ze kregen vier kinderen: Tony (geboren 1953), Michael (geboren 1954), Linda (geboren 1956) en Scott (geboren 1958). Stuart hertrouwde met de in Frankrijk geboren Caroline Boubis (1966-1974). Ze kregen samen een zoon, Justin, voordat ze in 1974 gingen scheiden. In 2006 trouwde hij met Julia Vadimovna Paradiz, een Russische vrouw die hij ontmoette op de bruiloft van een vriend in St. Petersburg, Rusland. Whitman stierf op 16 maart 2020 aan huidkanker in zijn huis in Montecito, Californië op de leeftijd van 92 jaar.
This post has been seen 416 times.