Stewart Granger (6 mei 1913 – 16 augustus 1993) was een Engelse filmacteur. Stewart Granger werd geboren als James Leblanche Stewart in Londen, de kleinzoon van de acteur “Luigi Lablache”. En de de enige zoon van majoor James Stewart, OBE en zijn vrouw Frederica Eliza (Lablache). Hij ging naar het Epsom College, maar vertrok nadat hij had besloten geen medische opleiding te volgen. Hij besloot acteren te proberen en ging naar de Webber-Douglas School of Dramatic Art in Londen. In 1935 maakte hij zijn toneeldebuut in “The Cardinal” in het Little Theatre Hull. Hij was bij de Birmingham Repertory Company tussen 1936 en 1937 en in 1938 maakte hij zijn debuut in West End, Londen in “The Sun Never Sets”. Hij trad in 1939 toe tot het bedrijf Old Vic en verscheen in ‘Tony Draws a Horse’ in het Criterion en ‘A House in the Square’ in de St Martins. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog meldde Granger zich aan bij de Gordon Highlanders en werd vervolgens overgeplaatst naar de Black Watch met de rang van tweede luitenant. Hij leed echter aan maagzweren en werd in 1942 invalide uit het leger. Granger speelde een kleine rol in de oorlogsfilm Secret Mission (1942) en een grotere in een komedie Thursday’s Child (1943). Granger volgde het met The Lamp Still Burns (1943), Fanny by Gaslight (1944). Het was de op één na populairste film aan de Britse kassa in 1944. Een andere hit was Love Story (1944), Granger filmde dit tegelijk met Waterloo Road (1945) en speelde zijn eerste slechterik. Deze film was ook populair en het was een van de favorieten van Granger. Madonna of the Seven Moons (1945) met Calvert en Roc, nog een hit. Ook populair waren Caesar and Cleopatra, deze film verloor geld vanwege de hoge productiekosten. Caravan (1946) was de zesde meest populaire film aan de Britse box office in 1946. Ook geliefd was The Magic Bow (1946) met Calvert en Kent, waar Granger Niccolò Paganini speelde. Dat jaar werd hij verkozen de derde meest populaire Britse ster en de zesde meest populaire overall. Granger ging naar Rank Organisation, voor wie hij een reeks historische drama’s maakte: Captain Boycott (1947), Blanche Fury (1948), Saraband for Dead Lovers (1948). Het was echter een teleurstelling aan de kassa, net als Blanche Fury. Granger wilde een ander tempo en verscheen zo in Woman Hater (1948). In 1949 verdiende Granger ongeveer £ 30.000 per jaar. Dat jaar maakte Granger Adam and Evelyne. Granger’s toneelproductie The Power of Darkness werd zeer slecht ontvangen toen het op 25 april 1949 in Londen opende in het Lyric Theatre. De teleurstelling droeg bij tot zijn ontevredenheid met de Rank Organization en zijn gedachten gingen naar Hollywood. De ondertekening van Granger werd aangekondigd in augustus 1949. Hij kreeg van MGM een contract voor zeven jaar aangeboden. Hij ondertekende het in mei 1950. Zijn eerste film onder het nieuwe arrangement was een actiekomedie Soldiers Three (1951). Granger volgde het met locatiewerk voor Constable Pedley in Canada. Dit werd in de wacht gezet zodat Granger een lichte komedie, The Light Touch. Het was een teleurstelling aan de kassa. Het filmen werd echter hervat op Constable Pedley die The Wild North (1953) werd en dat was een grote hit. In 1952 speelde Granger in Scaramouche. De resulterende film was echter een opmerkelijk kritisch en commercieel succes. Hierna volgde de remake van The Prisoner of Zenda (1952), ook hij was populair. Columbia leende hem om de liefdesbelang van Rita Hayworth te spelen in Salome (1953), een andere grote 
hit. Terug bij MGM speelde hij samen met zijn vrouw in Young Bess (1953) als Thomas Seymour. De film was populair, hoewel hij zijn kosten niet terugverdiend, en het bleef een favoriet van Granger’s. Hij had een commercieel succes in All the Brothers Were Valiant (1953) hij had de titelrol in Beau Brummell (1954) tegenover Elizabeth Taylor, en het was een teleurstelling aan de kassa. Meer succesvol was het avonturenverhaal Green Fire (1954) met in de hoofdrol Grace Kelly. Granger ging naar Groot-Brittannië om Footsteps in the Fog (1955) voor Columbia te maken. Terug bij MGM was hij in Moonfleet (1955) het was een flop. Granger en Taylor werden herenigd in The Last Hunt (1956) een western, waarbij Taylor de slechterik speelde, en een teleurstelling over de kassa. Zo ook Bhowani Junction (1956) aangepast van een roman van John Masters. Gardner werkte samen met Granger in The Little Hut (1957), Gun Glory (1957). Het was zijn laatste film onder zijn MGM-contract, die op 10 september 1957 afliep. Granger had de rol van Messala afgewezen in de film Ben-Hur uit 1959, naar verluidt omdat hij geen tweede facturering naar Charlton Heston wilde brengen. Granger was een succesvolle veehouder geworden. Hij kocht land in New Mexico en Arizona en introduceerde Charolais-vee in Amerika. Om dit te financieren bleef hij acteren. Hij speelde een professionele avonturier in Harry Black (1958), gedeeltelijk opgenomen in India. Hij ging naar Groot-Brittannië om in een thriller The Whole Truth (1958) te spelen voor Romulus. Hij keerde terug naar Los Angeles om John Wayne in Noord-Alaska te steunen (1960). Granger ging wel naar Groot-Brittannië om in de thriller The Secret Partner (1961) voor MGM te verschijnen. Hij ging naar Italië en speelde Lot in Robert Aldrich ‘s Sodom and Gomorrah (1962), gefilmd in Rome. Granger bleef in Italië om Commando (1962) te maken, een actiefilm en Swordsman of Siena (1963). Granger was in de oorlogsfilm The Secret Invasion (1964) voor Roger Corman, opgenomen in Joegoslavië. In West-Duitsland speelde Granger de rol in Among Vultures (1964), The Oil Prince (1965) ( Rampage at Apache Wells ) (1965), opgenomen in Joegoslavië; en Old Surehand ( Flaming Frontier ) (1965). Hij werkte samen met Brice en Lex Barker, ook een held van Karl May films, in de misdaadfilm Gern hab ‘ich die Frauen gekillt ( Killer’s Carnival)) (1966). Granger speelde in verschillende Eurospy films zoals Red Dragon (1965), Requiem for a Secret Agent (1966), The Crooked Road (1965), Target for Killing (1966), The Trygon Factor (1966). Granger’s laatste studiofoto was The Last Safari (1967), gemaakt in Afrika en geregisseerd door Henry Hathaway. Granger keerde terug naar de VS en maakte een tv-film Any Second Now (1969). In 1970 verscheen hij als Colonial Mackenzie in de westerse tv-serie The Men from Shiloh in de 
aflevering getiteld “Colonial Mackenzie Versus the West”. Hij speelde Sherlock Holmes in een slecht ontvangen tv-filmversie van 1972 van The Hound of the Baskervilles. In de jaren zeventig stopte Granger met acteren en ging in Zuid-Spanje wonen, waar hij investeerde in onroerend goed en woonde in Estepona, Málaga. Terwijl hij daar woonde, werd hij een vriend en zakenpartner van de voormalige advocaat en televisieproducent James Todesco ( Eldorado tv-serie). Samen waren ze betrokken bij investeringen en ontwikkeling van onroerend goed. Hij verscheen in The Wild Geese (1978). In 1980 kreeg hij de diagnose longkanker en kreeg hij te horen dat hij nog drie maanden te leven had. Granger onderging de operatie, liet een long en een rib verwijderen, maar kreeg te horen dat hij toch geen kanker had hij had tuberculose. Hij keerde terug naar acteren in 1981 met de publicatie van zijn autobiografie Sparks Fly Upward. Granger bracht het laatste decennium van zijn leven door op het podium en op televisie, waaronder het spelen van Prince Philip in The Royal Romance of Charles and Diana (1982), een gastrol in de tv-serie in The Fall Guy met Lee Majors, en als een verdachte in Murder She Wrote in 1985. Hij speelde zelfs in een Duitse soap met de titel Das Erbe der Guldenburgs (The Guldenburg Heritage) (1987). Hij verhuisde naar Pacific Palisades, Californië. Een van zijn latere rollen was in de Broadway-productie 1989-1990 van The Circle door W. Somerset Maugham, tegenover Glynis Johns en Rex Harrison in de laatste rol van Harrison. De productie opende eigenlijk aan Duke University voor een run van drie weken, gevolgd door optredens in Baltimore en Boston, en vervolgens op 14 november 1989 op Broadway. Hij was driemaal getrouwd en had vier kinderen: Elspeth maart (1938–1948); twee kinderen, Jamie en Lindsay, Jean Simmons (1950–1960), (met wie hij speelde in Adam en Evelyne, Young Bess en Footsteps in the Fog ); een dochter, Tracy, Caroline LeCerf (1964–1969); een dochter, Samantha. In 1956 werd Granger een genaturaliseerde burger van de Verenigde Staten. Hij stierf in Santa Monica, Californië op 16 augustus 1993 op 80-jarige leeftijd aan prostaat en botkanker.
This post has been seen 296 times.