Scatman John – in heaven

John Paul Larkin (13 maart 1942 – 3 december 1999) was een Amerikaanse muzikant. Larkin werd geboren in El Monte, Californië. Hij had een ernstige stotter tegen de tijd dat hij leerde spreken. Dit stotteren droeg bij aan zijn emotioneel traumatische jeugd. Op twaalfjarige leeftijd begon hij piano te leren spelen en maakte twee jaar later kennis met de kunst van het scat-zingen door platen van onder andere Ella Fitzgerald en Louis Armstrong. De piano verschafte hem een artistiek expressiemiddel om zijn spraakmoeilijkheden te compenseren, en hij “verborg zich achter de piano omdat hij bang was om te spreken. Hij was acteur en componist, bekend van Project Power (2020), Nothing to Lose (1997), BASEketball (1998). Hij was getrouwd met Judy. Zijn eerste bekende optreden op een studioalbum was in 1981 op het album Animal Sounds van Sam Phipps. Een productieve jazzpianist en vocalist voor meerdere decennia, steeg hij naar bekendheid tijdens de jaren 1990 door zijn fusie van scat zang en dansmuziek. Hij nam vijf albums op, die werden uitgebracht tussen 1986 en 2001. In de Verenigde Staten en Europa wordt Larkin erkend voor zijn singles “Scatman (Ski-Ba-Bop-Ba-Dop-Bop)” en “Scatman’s World” uit 1995. Zijn grootste succes behaalde hij in Japan, waar zijn album Scatman’s World (1995) meer dan een miljoen exemplaren verkocht. Larkin ontving ook de Annie Glenn Award van de American Speech-Language-Hearing Association voor uitstekende service aan de stotterende gemeenschap en een postume inductee in de National Stuttering Association Hall of Fame. Eind 1998 werd bij Larkin longkanker geconstateerd, maar hij zette zijn muzikale werk voort ondanks dat hem werd verteld dat hij het rustig aan moest doen met zijn aanzienlijke werklast. In juni 1999 bracht Larkin zijn vierde en uiteindelijk laatste album uit als Scatman John, Take Your Time. Kort daarna werd hij in intensieve behandeling gestuurd. Larkin stierf in zijn huis in Los Angeles op 3 december 1999, op 57-jarige leeftijd.