Rutger Oelsen Hauer (23 januari 1944 – 19 juli 2019) was een Nederlandse acteur, schrijver en milieuactivist. Hauer werd geboren in Breukelen, in de provincie Utrecht, op 23 januari 1944, terwijl Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog onder Duitse bezetting was. Zijn ouders waren Teunke (Mellema) en Arend Hauer , beide acteurs die een acteerschool in het nabijgelegen Amsterdam exploiteerden. Hij had drie zussen. Hij had geen nauwe relatie met zijn vader, en schrijver Erik Hazelhoff Roelfzema werd later een vaderfiguur voor Hauer nadat ze elkaar hadden ontmoet tijdens het filmen van Soldaat van Oranje. Hauer ging naar een Rudolf Steiner-school, omdat zijn ouders wilden dat hij zijn creativiteit zou ontwikkelen. Op 15-jarige leeftijd verliet hij de school om zich bij de Nederlandse koopvaardij aan te sluiten. Hij bracht een jaar door de wereld aan boord van een vrachtschip, maar kon vanwege zijn kleurenblindheid geen kapitein worden. Thuisgekomen werkte hij klussen terwijl hij ’s nachts zijn middelbare schooldiploma afrondde. Hij ging vervolgens naar de Academie voor Theater en Dans in Amsterdam voor acteerlessen, maar viel al snel af bij de Koninklijke Landmacht. Hij kreeg training als gevechtsmedicijn, maar verliet de dienst na een paar maanden toen hij zich verzette tegen het gebruik van dodelijke wapens. Hij keerde daarna terug naar acteerschool en studeerde af in 1967. Hauer had zijn eerste acteerrol op 11-jarige leeftijd, als Eurysakes in het toneelstuk Ajax. Na zijn afstuderen aan de Academie voor Theater en Dans werd hij toneelacteur bij de Toneelgroep Noorder Compagnie. Hauer debuteerde in 1969 toen Paul Verhoeven hem in de hoofdrol uitbracht van de televisieserie Floris, een Nederlands middeleeuws actiedrama. De rol maakte hem beroemd in zijn geboorteland, en Hauer reproduceerde zijn rol voor de Duitse remake van 1975 Floris von Rosemund. De carrière van Hauer veranderde van koers toen Verhoeven hem castte in Turkish Delight (1973). De film vond in het buitenland en thuis gunst van de kassa en Hauer leek in meer internationale films te verschijnen. Binnen twee jaar maakte Hauer zijn Engelstalige debuut in de Britse film The Wilby Conspiracy (1975). Hauers ondersteunende rol werd echter nauwelijks opgemerkt in Hollywood en hij keerde enkele jaren terug naar Nederlandse films. In deze periode maakte hij Katie Tippel (1975) en werkte hij weer samen met Verhoeven aan Soldier of Orange (1977) en Spetters (1980). Op het Nederlands Filmfestival 1981 ontving Hauer het Gouden Kalf voor Beste Acteur voor zijn totale lichaam van werk. Hauer maakte zijn Amerikaanse debuut in de Sylvester
Stallone-film Nighthawks (1981) als een psychopathische en koelbloedige terrorist genaamd Wulfgar. Niet bang voor sinistere rollen, portretteerde hij Albert Speer in de 1982 Productie van American Broadcasting Company Inside the Third Reich. In hetzelfde jaar verscheen Hauer misschien wel in zijn beroemdste en meest geprezen rol als de excentrieke en gewelddadige maar sympathieke antiheld Roy Batty in de science fiction-thriller Blade Runner uit Ridley Scott uit 1982. Vervolgens speelde hij de avonturier die Theresa Russell koesterde in Eureka (1983), de onderzoeksverslaggever tegenover John Hurt in The Osterman Weekend (1983), de geharde Landsknecht-huurling Martin in Flesh & Blood (1985), en de ridder gepaarde met Michelle Pfeiffer in Ladyhawke (1985). Hij verscheen in The Hitcher (1986). Hij ontving de Golden Globe Award 1987 voor de beste bijrol voor zijn rol in de televisiefilm Escape from Sobibor. Ook in 1987 speelde Hauer als Nick Randall in Wanted: Dead or Alive. In 1988 speelde hij een dakloze in The Legend of the Holy Drinker van Ermanno Olmi. Deze uitvoering won Hauer de prijs voor beste acteur op het filmfestival van Seattle in 1989. Hauer werd gekozen om een blinde krijgskunstenaar superheld te portretteren in actiefilm Blind Fury (1989). Hauer keerde in 1989 terug naar science fiction met The Blood of Heroes, waarin hij een gladiator speelde in een post-apocalyptische wereld. In de jaren negentig stond Hauer bekend om zijn humoristische Guinness-commercials en zijn schermrollen, waarbij steeds vaker low-budget films betrokken waren, zoals Split Second (1992), The Beans of Egypt, Maine ( 1994), Omega Doom (1996) en New World Disorder (1999). In 1992 verscheen hij in de horror-komediefilm Buffy the Vampire Slayer als de belangrijkste antagonistische vampier, Lothos. Hij verscheen ook in de Kylie Minogue-muziekvideo “On a Night Like This” (2000). Gedurende deze tijd trad Hauer op in verschillende Britse, Canadese en Amerikaanse televisieproducties, waaronder Amelia Earhart: The Final Flight (1994), Fatherland (1994), Hostile Waters (1997), The Call of the Wild: Dog of the Yukon (1997), Merlin (1998), The 10th Kingdom (2000), Smallville (2003), Alias (2003), en Salem’s Lot (2004). Hauer speelde een moordenaar in Confessions of a Dangerous Mind (2003), een slechterik met invloedrijke macht in Sin City (2005) en een sluwe bedrijfsleider die Wayne Enterprises leidde in Batman Begins (2005). In 2005 speelde hij ook de titelrol in de 
film Dracula III: Legacy van Patrick Lussier. Zeven jaar later portretteerde hij de vampierjager Abraham Van Helsing in Dracula 3D van Dario Argento. Hauer organiseerde de Britse reality-televisiedocumentaire Shock Treatment in 2005 en speelde in Goal II: Living the Dream (2007) als coach van Real Madrid, Rudi Van der Merwe. Hij nam ook voice-overs op voor de Britse reclamecampagne voor Lurpak-boter. In 2008 ontving Hauer de Gouden Kalf Cultuurprijs voor zijn bijdragen aan de Nederlandse cinema. In 2009 speelde zijn rol in avant-garde filmmaker Cyrus Frisch’s Dazzle. In hetzelfde jaar speelde Hauer de hoofdrol in Barbarossa, een Italiaanse film geregisseerd door Renzo Martinelli. In april 2010 werd hij gecast in de live-actie aanpassing van de korte en fictieve Grindhouse-trailer Hobo With a Shotgun (2011). Hauer speelde Freddie Heineken in The Heineken Kidnapping (2011), waarvoor hij de Rembrandt Award 2012 voor beste acteur ontving. Van 2013 tot 2014 speelde Hauer als Niall Brigant in True Blood van HBO. In 2015 speelde hij als Ravn in The Last Kingdom en als Kingsley in Galavant. In 2016 trad hij toe tot de filmjury voor ShortCutz Amsterdam, een jaarlijks filmfestival dat korte films in Amsterdam promoot. Hauer uitte de rol van Daniel Lazarski in het videospel Observer 2017, dat zich afspeelt in een post-apocalyptisch Polen. Hauer zorgde ook voor de stem van meester Xehanort in de videogame Kingdom Hearts III in 2019, ter vervanging van wijlen Leonard Nimoy. Hauer was een milieuactivist. Hij steunde de Sea Shepherd Conservation Society en was lid van de raad van adviseurs. Hij richtte ook een AIDS-bewustmakingsorganisatie op genaamd de Rutger Hauer Starfish Association. In april 2007 publiceerde hij zijn autobiografie, All Those Moments: Stories of Heroes, Villains, Replicants en Blade Runners, waarin hij veel van zijn acteerrollen besprak. De opbrengst van het boek gaat naar de Rutger Hauer Starfish Association. Hauer was twee keer getrouwd. Uit zijn huwelijk met zijn eerste vrouw, Heidi Merz, kwam zijn enige kind, Aysha Hauer (geboren 1966), een actrice die de kleinzoon van Hauer in 1987 baarde. Hij was al sinds 1968 samen met zijn tweede vrouw, Ineke ten Cate, en zij trouwden in een besloten ceremonie op 22 november 1985. Hoewel geboren in Utrecht, had Hauer sterke banden met Friesland. Hauer stierf op 19 juli 2019 in zijn huis in Beetsterzwaag, na een niet-gespecificeerde ziekte, op de leeftijd van 75 jaar.
This post has been seen 1555 times.