Roger Charlery (21 februari 1963 – 26 maart 2019), professioneel bekend als Ranking Roger, was een Britse muzikant. Roger Charlery werd geboren in Birmingham, Engeland, en groeide op in het Small Heath-gedeelte van de stad. De zoon van Jean Baptiste Charlery en zijn vrouw Anne Marie, was van West-Indische afkomst; zijn moeder en vader waren van Saint Lucia. Hij woonde de aartsbisschop Williams-school bij, en terwijl nog steeds op school begon deejayen met reggae-soundsystemen voordat hij in 1978 drummer werden bij de Dum Dum Boys. Roger werd als tiener een punkrockfan en was de drummer in de Dum Dum Boys voordat hij eind jaren zeventig bij de ska-revival de Beat aantrad. Het eerste optreden van de Dum Dum Boys was met de Beat en zijn ontluikende vriendschap met hen betekende dat hij hun optredens begon te vertellen, de microfoon nam en begon te roosteren. Hij was op het podium verschenen, roosterde en zong met hen, vele malen voordat hij officieel lid werd van de band. Zijn energieke stijl en Jamaicaanse invloeden, gecombineerd met Dave Wakeling, waren cruciaal om de band te onderscheiden van de andere tweede-golf ska-bands. The Beat bracht drie albums uit: de veelgeprezen en rudimentaire I Just Can’t Stop It (1980), Wha’ppen? (1981) en Special Beat Service (1982). Na de break-up van de Beat in 1983, vormden hij en Wakeling General Public met voormalige leden van Dexys Midnight Runners en Horace Panter of the Specials. Ze brachten het album All the Rage, geholpen door de enkele “Tenderness”. In 1986 brachten ze Hand to Mouth uit, wat minder succesvol was, en de band opgesplitst. Roger en Wakeling werkten ook aan verschillende projecten en herenigd voor de Threesome-soundtrack van 1994, met een cover van “I’ll Take You There”. In 1995 hervormde Roger en Wakeling General Public met een nieuwe ondersteunende band en bracht het album Rub It Better uit. Roger bracht Radical Departure uit, zijn eerste soloalbum, in 1988 met de bandleden 
Horace Panter en Fuzz Townshend. In de Inside My Head uit 2001 streefde Roger naar een meer dans / elektronisch geluid. De rockband Smash Mouth toonde Roger in 2003 in hun nummer “You Are My Number One”. In 2005, de Beat opnieuw geformeerd, met Roger en Everett Morton van de originele line-up, met Roger’s zoon, Ranking Junior ook op zang. Met wat nieuw materiaal trad de Beat op hetzelfde jaar in Glastonbury op, waar Roger werd vergezeld door Ranking Junior. Roger zong op “Roxanne” op het podium met de politie tijdens hun wereldtournee van 2007. In september 2016 bracht DMF Bounce uit; het eerste nieuwe album van de Beat in 30 jaar. De band blijft touren en heeft momenteel Roger’s zoon Ranking Junior (echte naam Matthew Murphy), met drummers Oscar Harrison van Ocean Colour Scene en Fuzz Townshend of Pop Will Eat Itself. In 2017 sloot The Beat zich aan bij een tweekleurige band the Selecter voor een co-headline UK-tournee, Vanwege de vraag werd de tour uitgebreid naar andere landen. Begin augustus 2018 werd Ranking Roger gehospitaliseerd met een vermoedelijke mini beroerte. Hij recupereerde thuis, maar annuleerde geplande liveshows in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. De band was net klaar met het opnemen van een album en Roger had zijn autobiografie geschreven, I Just Can’t Stop It, gepland voor publicatie medio 2019. Roger had vijf kinderen, waaronder zoon Ranking Junior (Matthew Murphy) en dochter Saffren, die beiden met hun vader in een Beat-revivalband figureerden. In januari 2019 werd aangekondigd dat Roger een operatie had ondergaan voor twee hersentumoren en een behandeling voor longkanker onderging. Ranking Roger overleed in zijn huis in Birmingham op 26 maart 2019 op 56-jarige leeftijd.
This post has been seen 472 times.