Mark David Hollis (4 januari 1955 – 25 februari 2019) was een Engelse muzikant en zanger-songwriter. Hollis werd geboren op 4 januari 1955 in Tottenham, Londen. Hij had twee broers, een oudere en een jongere. Er is weinig bekend over zijn vroege leven als Hollis was een onwillige geïnterviewde gedurende zijn hele carrière. Hij woonde de Tollington School bij, een inmiddels ter ziele geraakte middelbare school in Muswell Hill, Londen. Tussen school en de lancering van zijn muziekcarrière, werkte hij in fabrieken en als laboratoriumtechnicus. Ed Hollis, de oudere broer van Mark, begeleidde Mark en introduceerde hem in de muziekindustrie. Ed was een diskjockey, producer en manager van verschillende bands, waaronder de pub-rockgroep Eddie en de Hot Rods. Met de aanmoediging en hulp van Ed vormde Mark zijn eerste band, The Reaction. In 1977 nam The Reaction een demo op voor Island Records. Een nummer uit de demo, “Talk Talk Talk Talk”, opgenomen in de punkcompilatie Streets, uitgebracht door de platenwinkelketen en het nieuwe label Beggars Banquet. Geschreven door Hollis, “Talk Talk Talk Talk” is een vroege versie van Talk Talk’s debuutsingle 1982, “Talk Talk”. Island bracht The Reaction de enige single uit, “I Can’t Resist”, in 1978. De reactie ontbond het volgende jaar. Hollis is het best bekend als de leadzanger en primaire songwriter van de band Talk Talk tussen 1981 en 1991. Hij werd geprezen om zijn “altijd opmerkelijke stem” en, samen met Talk Talk’s producer Tim Friese-Greene, het voortouw genomen in het evolueren van de stijl van de band van New Romantic naar de meer experimentele en contemplatieve stijl die later bekend werd als post-rock. Talk Talk was opgeheven in 1991. In 1998 bracht Hollis een gelijknamig solo-debuutalbum uit, Mark Hollis. Tegen de tijd dat zijn soloalbum werd uitgebracht, was Hollis teruggekeerd van het platteland naar Londen om zijn twee zonen een meer kosmopolitische omgeving te bieden. Hij nam deel aan occasionele muzikale projecten, waaronder het spelen van melodica en basgitaar op het album Smile & Waving 2001 van Anja Garbarek, en produceerde er twee nummers op. In 2004, Hollis kwam kort weer tevoorschijn om een Broadcast Music Inc. Award te ontvangen voor het schrijven van “It’s My Life”. In 2012 werd een stuk speciaal in opdracht gemaakte muziek van Hollis, getiteld “ARB Section 1”, gebruikt in de televisie serie Boss. Vanaf 1998 woonde Hollis in Wimbledon, Londen met zijn vrouw (een leraar) en zijn twee kinderen. De wens van Hollis om meer tijd met zijn gezin door te brengen was een belangrijke reden dat Talk Talk na 1986 niet meer toerde, en zijn reden om in 1998 met pensioen te gaan uit de muziekindustrie. Hollis overleed op 25 Februari 2019 na een korte ziekte waarvan hij nooit is hersteld op de leeftijd van 64 jaar.
This post has been seen 1225 times.