Ken Dodd – in heaven

Sir Kenneth Arthur Dodd OBE (8 november 1927 – 11 maart 2018) was een Engelse komiek, zanger en af en toe acteur. Kenneth Arthur Dodd werd geboren op 8 november 1927 in een voormalige boerderij in Knotty Ash, een voorstad van Liverpool, zoon van Arthur Dodd en Sarah (Gray), waar zijn ouders woonden. Hij had een oudere broer, William en een jongere zus, June. Hij ging naar de Knotty Ash School en zong in het plaatselijke kerkkoor van de Sint-Janskerk, Knotty Ash. Hij ging naar de Holt High School, een gymnasium in Childwall, Liverpool, maar vertrok op 14-jarige leeftijd naar zijn vader, een kolenhandelaar. Rond deze tijd raakte hij geïnteresseerd in showbusiness na het zien van een advertentie in een strip: “Fool your teachers. Niet lang daarna kocht zijn vader de pop van een buikspreker en Ken noemde het Charlie Brown. Hij begon te entertainen in het plaatselijke weeshuis en vervolgens bij verschillende andere lokale gemeenschapsfuncties. Toen hij 18 jaar was, begon hij te werken als rondreizend verkoper en gebruikte hij zijn bestelwagen om ’s avonds naar komedieclubs te reizen. Hij bereikte zijn grote doorbraak op 26-jarige leeftijd toen hij in september 1954 zijn professionele showbusiness-debuut maakte als professor Yaffle Chucklebutty, Operatic Tenor en Sausage Knotter bij het Nottingham Empire. Hij bleef verschillende theater voorstellingen bezoeken in het Verenigd Koninkrijk en in 1955 verscheen hij in Blackpool, waar hij het jaar daarop een rol speelde in Let’s Have Fun. Zijn optreden op de Central Pier was onderdeel van een komische revue met Jimmy James and Company. Dodd won voor het eerst de hoogste factuur bij Blackpool in 1958. Dodd werd beschreven als “de laatste grote entertainer van de muziekhal”. Zijn stand-up comedy stijl was snel en vertrouwde op de snelle levering van one-liner moppen.  Hij verspreidde de komedie met af en toe liedjes, zowel serieus als humoristisch, in een ongrijpbaar fijne lichte baritonstem, en met zijn originele specialiteit, buikspreken. Dodd werkte voornamelijk als solo komiek, waaronder in een aantal gelijknamige televisie en radioshows en maakte verschillende optredens op BBC TV’s revivalshow voor de muziekhal, The Good Old Days. Af en toe verscheen hij in dramatische rollen, waaronder Malvolio in William Shakespeare’s Twelfth Night op het podium in Liverpool in 1971; op televisie in de cameo-rol van ‘The Tollmaster’ in de 1987 Doctor Who story Delta en the Bannermen; als Yorick  in Kenneth Branaghs filmversie van Shakespeare’s Hamlet in 1996; en als Mr. Mouse in de tv-filmversie 1999 van Alice in Wonderland. Dodd stond bekend om de lengte van zijn uitvoeringen en verdiende in de jaren zestig een plaats in het Guinness Book of Records voor ’s werelds langstlopende grap-vertel sessie: 1500 grappen in drie en een half uur (7.14 grappen per minuut), ondernomen in het Royal Court Theatre, Liverpool, waar het publiek in shiften de show betrad. Dodd had vele hitrecords, 18 keer in kaart gebracht in de Britse top 40, waaronder zijn eerste single “Love Is Like a Violin” (1960), geproduceerd op Decca Records door Alex Wharton, die uitkwam op nummer 8 (VK). Zijn versie van Bill Anderson’s nummer “Happiness” in kaart gebracht in 1964 en werd Dodd’s signature song. Dodd’s opname van “Tears” op het Columbia-label stond in 1965 vijf weken bovenaan de Britse hitlijst, vijf weken lang, en werd daarmee de grootste hitsingle van Groot-Brittannië in dat jaar en verkocht alleen al in het VK meer dan een miljoen exemplaren. Dodd werd geselecteerd om het lied op A Jubilee of Music op BBC One uit te voeren op 31 december 1976, een viering van de belangrijkste popsuccessen van de eerste 25 jaar van de koningin als Britse monarch. Dodd had nog twee Britse top tien-records: “The River (Le Colline Sono In Fioro)”, geschreven door Renato Angiolini met de tekst van Mort Shuman (nummer 3, 1965); en “Promises”, geschreven door Norman Newell en Tom Springfield (nummer 6, 1966). Evenals zijn succesvolle grafiekcarrière als balladzanger, publiceerde Dodd af en toe komische nieuw heidsrecords, waaronder de 1965 EP Doddy en The Diddy Men, met het nummer “Where’s Me Shirt?” welke Dodd mede-schreef. In de jaren zestig was zijn bekendheid in het Verenigd Koninkrijk zodanig dat hij de Beatles als een begrip bewees, en zijn records werden miljoenen wereldwijd verkocht. In 1989 werd Dodd beschuldigd van belastingontduiking. Van Dodd werd ook onthuld dat hij heel weinig geld op zijn bankrekening had, met £ 336.000 in contanten op zijn zolder in een koffer. Het proces duurde drie weken; Dodd werd vrijgesproken. Ondanks de drukte van het proces, profiteerde Dodd meteen van zijn nieuw aangetreden bekendheid met een succesvol seizoen dat liep van Pasen tot Kerstmis 1990 in het Londense Palladium. In 1993 won Dodd Top Variety Entertainer en ontving hij ook een Lifetime Achievement Award bij de British Comedy Awards van ITV. In 1994 verscheen Dodd in de tv-special An Audience met Ken Dodd. De show was een succes en introduceerde hem voor een jonger publiek. Dodd werd later een van de weinigen die een tweede show kregen, getiteld Another Audience with Ken Dodd en oorspronkelijk uitgezonden in 2002. Hij werd in 2001 tot Freeman van de stad Liverpool gemaakt. In een peiling in 2005 van komieken en komedie-insiders om de ‘Comedians’ Comedian ’te vinden, werd Dodd uitgeroepen tot een van de’ Top 50 Comedy Acts Ever ‘, gerangschikt als nummer 36. Dodd verscheen in vele Royal Variety-uitvoeringen. De laatste was in 2006, voor Prins Charles en zijn vrouw Camilla, in het Londense Colosseum. Hij werd in 1997 benoemd tot erelid van de Liverpool John Moores University. Een standbeeld dat Dodd met zijn handelsmerk “Tickling Stick” uitbeeldde, werd onthuld in het Liverpool Lime Street-station in juni 2009. Dodd kreeg het eredoctoraat van doctor in de letteren aan de universiteit van Chester tijdens een diploma-uitreiking in 2009 in de kathedraal van Chester. Hij ontving een doctoraat van de letterkunde aan de Liverpool Hope University in 2010 tijdens de viering van de Foundation Day op de universiteit. In 2016 ontving Dodd de Aardman Slapstick Comedy Legend Award, een erkenning voor zijn bijdrage aan de wereld van de komedie. Hij ontving de prijs als onderdeel van het Slapstick Festival in Bristol. Hij werd benoemd tot Officier in de Orde van het Britse Rijk (OBE) in de nieuwjaarsonderscheiding van 1982 voor diensten om zaken te tonen en naastenliefde en werd geridderd in de Nieuwjaarsverdiensten 2017 voor diensten aan vermaak en liefdadigheid. De prijs werd formeel verleend door Prins William, hertog van Cambridge tijdens een ceremonie in Buckingham Palace op 2 maart 2017. Dodd toerde regelmatig doorheen zijn professionele carrière, waarbij hij lange shows uitvoerde die vaak pas na middernacht in de tachtig afliepen. In zijn laatste jaar tourde hij uitgebreid door het Verenigd Koninkrijk, met zijn comedy, muziek en variété programma. Zijn laatste optreden was op 28 december 2017 in het Echo Arena Auditorium in Liverpool. In 1955 begon Dodd een 22-jarige relatie met Anita Boutin; ze waren op het moment van haar dood verloofd met een hersentumor in 1977, toen ze 45 jaar oud waren.  Kort na haar dood, begon Dodd een relatie met Anne Jones, die duurde van 1978 tot zijn dood. Ze ontmoetten elkaar voor het eerst in 1961 toen Jones op de Ken Dodd Christmas Show in het Manchester Opera House verscheen. Dodd huwde Jones op 9 maart 2018, twee dagen voor zijn dood. Dodd overleed op 11 maart 2018 in zijn huis in Knotty Ash, hetzelfde huis waar hij werd geboren en grootgebracht, 90 jaar oud nadat hij onlangs zes weken in het ziekenhuis was opgenomen met een infectie van de borst. Hij had getoerd met zijn stand-up podiumshow tot 2017.

This post has been seen 532 times.