Jesse White (3 januari 1917 – 9 januari 1997) was een Amerikaans acteur en stemacteur. White werd geboren in Buffalo, New York, en groeide op in Akron, Ohio bij Joodse ouders. Hij kreeg de bijnaam “Jesse”. Hij maakte zijn eerste amateur-optreden in lokale toneelproducties op vijftienjarige leeftijd. Hoewel hij acteur wilde worden, werkte hij in de jaren dertig op veel verschillende banen, waaronder schoonheidsproducten en lingerie. Na zijn verhuizing naar Cleveland, Ohio, begon White een carrière in vaudeville en burlesque, waarbij hij veel reisde voordat hij een rol op Broadway opende. In 1942 maakte White zijn Broadway-debuut in The Moon is Down, gevolgd door een geslaagde uitvoering in de rol van sanitarium in het populaire toneelstuk Harvey. Later zou hij zijn rol hernemen in de filmversie uit 1950 en de televisiefilm uit 1972. In 1947 maakte White zijn filmdebuut in een klein deel in Kiss of Death. In de jaren vijftig begon hij landingsrollen op tv-shows, waaronder optredens in Danny Thomas’s Make Room for Daddy en Peter Lawford’s Dear Phoebe. In 1954, hij landde een semi-reguliere rol als Cagey Calhoun op prive-secretaris, met in de hoofdrol Ann Sothern, Ann Tyrrell en Don Porter. De rol leidde tot een ander semi-reguliere rol als de bedrieglijke Oscar Pudney op The Ann Sothern Show van CBS in 1960. White speelde gast op Four Star Playhouse en The Bob Cummings Show van NBC. Hij verscheen ook in rollen in The Bad Seed (1956); Designing Woman (1957), met Lauren Bacall; en Marjorie Morningstar (1958), met Natalie Wood en Gene Kelly. Op 2 oktober 1958 portretteerde White de snel pratende, vermoedelijk oneerlijke, gebruikte autoverkoper San Fernando Harry in het segment “The New Car” van de ABC-sitcom The Real McCoys. Van 1958 tot 1965 maakte White vijf gastoptredens op Perry Mason. Bij zijn eerste optreden speelde hij moordenaar Luke Hickey in “The Case of the Married Moonlighter.” Zijn derde verschijning kenmerkte hem als moordslachtoffer Burt Renshaw in ‘The Case of the Polka Dot Pony’. In zijn laatste optreden speelde hij moordslachtoffer Max Armstead in ‘The Case of the Fatal Fortune’. In de jaren zestig verscheen White op Tightrope, Oh! Those Bells, The Twilight Zone, The Dick Van Dyke Show; The Donna Reed Show; The Andy Griffith Show; The Roaring 20s, Mickey, The Beverly Hillbillies; Petticoat Junction;The Munsters; The Addams Family; That Girl; en I Dream 
of Jeannie. In een gedenkwaardige cameo speelde hij een gefrustreerde luchthaven toren controller in Stanley Kramer’s It’s a Mad, Mad, Mad, Mad World (1963). In 1966 accepteerde hij de rol van Donelli in The Reluctant Astronaut. In een korte maar gedenkwaardige uitvoering hekelde hij routinematig Don Knotts ‘stuntelige karakter Roy Fleming voor zijn’ gebrek aan toewijding ‘om vloeren te reinigen. Een reclamedirecteur die zijn uitvoering van de release van de film zag, wierp hem al snel in een tv-reclamecampagne voor de Maytag Corporation. Voorafgaand aan zijn “carrière” als hersteller van een wasmachine was White kortstondig werkzaam als algemeen reparateur in de Twilight Zone-aflevering: “Once Upon A Time” (aflevering 78, uitgezonden in 1961) met Buster Keaton. White speelde de rol van een eenzame Maytag-reparateur, een man die niets te doen had als gevolg van de betrouwbare producten van zijn bedrijf. In een van de eerste plekken van de campagne zinspeelde het personage van White onmiskenbaar op zijn voormalige rol als ‘Donelli’: “At ease men!. De campagne bleek enorm succesvol en de acteur begon een langlopende en zeer betaalde carrière als de steeds eenzame Maytag-reparateur. White bleef verschijnen in zowel televisie als films tijdens zijn vele jaren als reparateur van de Maytag. Zijn laatste filmrol was een kleine maar cruciale rol in de komedie van Joe Dante uit 1993, Matinee met John Goodman, en zijn laatste tv-rol was in een aflevering van Seinfeld in 1996. Naast film en televisie leende White zijn stem ook aan cartoons als Jonny Quest, Garfield and Friends en Inspector Gadget. In 1942 trouwde White met Celia Cohn (17 juli 1914 – 5 augustus 2003). Het echtpaar had twee dochters, Carole Ita White (die later actrice werd) en Janet Jonas. Op 9 januari 1997 White overleed na een operatie aan een hartaanval, zes dagen na zijn 80ste verjaardag. Hij is begraven in het Mount Sinai Memorial Park in Los Angeles.
This post has been seen 509 times.