Honor Blackman – in heaven

Honor Blackman (22 augustus 1925 – 5 april 2020) was een Engelse actrice. Blackman werd geboren in Plaistow, de dochter van Edith Eliza (Stokes) en Frederick Blackman, een statisticus van ambtenaren. Ze woonde de North Ealing Primary School en de Ealing County Grammar School for Girls bij. Voor haar 15e verjaardag gaven haar ouders haar acteerlessen en begonnen ze haar opleiding aan de Guildhall School of Music and Drama in 1940. Tijdens het bijwonen van de Guildhall School werkte Blackman als administratief medewerker voor het ministerie van Binnenlandse Zaken. Na haar afstuderen was ze een understudy in het toneelstuk The Guinea Pig of  West End. In 1947 verscheen ze in het toneelstuk The Blind Goddess van Patrick Hastings in het Apollo Theater. Blackman’s filmdebuut was een niet-sprekende rol in Fame Is the Spur (1947). Haar andere films omvatten Quartet (1948), gebaseerd op korte verhalen van W. Somerset Maugham; Diamond City (1949), So Long at the Fair (1950), A Night to Remember (1958), een verslag van de ramp met de Titanic; de komedie The Square Peg (1958); Life at the Top (1965) met Laurence Harvey; The Virgin and the Gypsy (1970), en de westerse films Shalako (1968) met Sean Connery en Brigitte Bardot, en Something Big (1971) met Dean Martin. Ze speelde Hera in Jason and the Argonauts (1963), met stop-motionanimatie van Ray Harryhausen. Ze had rollen in de films Bridget Jones’s Diary (2001) en Jack Brown and the Curse of the Crown (2001). In de jaren zestig oefende Blackman judo in de Budokwai- dojo. Dit hielp haar om zich voor te bereiden op haar rollen als Cathy Gale in The Avengers en Pussy Galore in Goldfinger (1964). Op 38-jarige leeftijd was ze een van de oudste actrices die een Bond-meisje speelde en was ze vijf jaar ouder dan de ster Sean Connery. Na de release was ze het onderwerp van het langlopende BBC-radioprogramma Desert Island Discs, waarbij ze een bloemlezing van poëzie als haar boek koos, en Michelangelo’s David als haar luxe. Blackman begon met acteren op televisie in de terugkerende rol van “Nicole”, secretaris / assistent van Dan Dailey ’s karakter van Tim Collier in de televisieserie The Four Just Men (1959). In een aflevering van The Saint getiteld “The Arrow of God” (1962). In een aflevering van The Avengers , “Too Many Christmas Trees” (1965), ontving John Steed een kerstkaart van Cathy Gale. In december 1969 en in februari 1993 werd Blackman verrast als onderwerp van This Is Your Life. In 1972 speelden Blackman in de Amerikaanse misdaadmysterieserie Columbo (aflevering ” Dagger of the Mind”). In 1983, verscheen zij in een filmproductie van Agatha Christie ‘ s roman, The Secret Adversary, in de rol van Rita Vandemeyer, en als Juno / keizerin Eugénie in de BBC tv-productie van Orpheus in the Underworld. In 1986 speelde ze een rol in ” Terror of the Vervoids “, een segment van de Doctor Who serie The Trial of a Time Lord. Van 1990 tot 1996 verscheen ze als Laura West in The Upper Hand. In 2003 speelde Blackman een gastrol op Midsomer Murders, als ex-coureur Isobel Hewitt in de aflevering “A Talent for Life”. In september 2004 trad ze kort toe tot de cast van Coronation Street. In 2007 nam ze deel aan het BBC TV-project The Verdict. In 2013 speelde ze een gastrol in het BBC medische drama Casualty en in By Any Means. Blackman verscheen ook in een aantal afleveringen van Never the Twain met Donald Sinden en Windsor Davies als dierenarts Veronica Barton. Na haar optreden in Goldfinger nam ze een volledig album op met nummers getiteld Everything I’ve Got. In 1968, Blackman bracht een 45 van “Before Today”/”I’ll Always Be Loving You”, die waren te zien in de musical play Mr & Mrs. In 1983 zong ze als Juno in een speciale tv-productie van Jacques Offenbachs Orpheus in the Underworld. Op 6 juli 2009 bracht Blackman een nieuwe single uit, “The Star Who Fell from Grace”, gecomponeerd door Jeff Chegwin en Adrian Munsey. Ze nam ook deel aan de James Bond Prom, onderdeel van de concertreeks “Welsh Proms” in 2009. Blackman is tweemaal getrouwd. Ze was van 1948 tot 1956 getrouwd met Bill Sankey. Na hun scheiding trouwde ze met de Britse acteur Maurice Kaufmann (1961–75). Ze verschenen samen in de slasherfilm Fright (1971) en enkele toneelproducties. Ze adopteerden twee kinderen, Lottie (1967) en Barnaby (1968). Na haar scheiding van Kaufmann hertrouwde ze niet en verklaarde ze liever alleen te zijn. Blackman had een zomerhuis in Islesboro, Maine, Verenigde Staten. Blackman stierf op natuurlijke leeftijd in haar huis in Lewes, East Sussex, op 5 april 2020 op 94-jarige leeftijd.