Gatemouth Moore (8 november 1913 – 19 mei 2004) was een Amerikaanse blues en gospelzanger, songwriter, radio discjockey, gemeenschapsleider en voorganger. Moore werd geboren als Arnold Dwight “Gatemouth” Moore in Topeka, Kansas, en groeide op in Memphis, Tennessee, waar hij ballads en spirituals zong in zijn jeugd. Hij studeerde af aan de Booker T. Washington High School in Memphis. Rond 1930 verliet hij het huis, sloot zich aan bij F.S. Wolcott’s Rabbit’s Foot Minstrels en begon op te treden met Ida Cox, Ma Rainey en Bertha “Chippie” Hill. Hij toerde veel, maar vestigde zich rond 1934 in Clarksdale, Mississippi. Hij maakte zijn eerste opnamen in 1941 voor het Gay Paree platenlabel in Kansas City, Missouri, en verhuisde tussen residenties in Kansas City, Memphis en Chicago. Hij nam op voor Damon Records en National Records en vervolgens voor King Records in Cincinnati, Ohio. Zijn nummers, vaak geïmproviseerd en gebaseerd op werkelijke incidenten in zijn leven, omvatten “I Ain’t Mad at You Pretty Baby”, “Did You Ever Love a Woman” en “Somebody’s Got to Go”. Moore nam veel van zijn nummers opnieuw op voor King in 1947. Hij was ook verantwoordelijk voor het werven van de blueszangeres Wynonie Harris voor het label. Moore was naar verluidt de eerste blueszanger die optrad in het Apollo Theater en vele andere theaters in het hele land, waaronder Carnegie Hall in New York City. In Chicago trad hij regelmatig op in de Rhumboogie en in de Club DeLisa. In 1949 werd Moore gewijd tot predikant van de First Church of Deliverance in Chicago, waar hij bisschop werd. Hij nam gospelmuziek op voor Chess en Coral en werd dj bij radiostations in Memphis, Birmingham en Chicago. Hij werd ook predikant van verschillende kerken in Mississippi en Louisiana, waaronder in latere jaren Yazoo City, Mississippi. Hij maakte zijn laatste opnamen voor Johnny Otis’ Blues Spectrum label in 1977, waaronder een nieuw nummer, “Beale Street Ain’t Beale Street No More”. Een koperen noot op Beale Street Walk of Fame werd in 1996 aan Moore opgedragen. Hij was ook te zien in de documentaire The Road to Memphis, een deel van de serie The Blues uit 2003, waarvan Martin Scorsese de uitvoerend producent was. Hij overleed in 2004 op 90-jarige leeftijd in Yazoo City, Mississippi.
This post has been seen 269 times.