Steven Paul “Elliott” Smith (6 augustus 1969 – 21 oktober 2003) was een Amerikaanse zanger, songwriter en multi-instrumentalist. Steven Paul Smith werd geboren in het Clarkson Hospital in Omaha, Nebraska, het enige kind van Gary Smith, een student aan het Universitair Medisch Centrum van Nebraska, en Bunny Kay Berryman, een muziekleraar op de lagere school. Zijn ouders scheidden toen hij zes maanden oud was, en Smith verhuisde met zijn moeder naar Duncanville, Texas. Smith had later een tatoeage van een kaart van Texas op zijn bovenarm getekend. Smith doorstond een moeilijke jeugd en een problematische relatie met zijn stiefvader Charlie Welch. Smith verklaarde dat hij op jonge leeftijd mogelijk seksueel is misbruikt door Welch, een bewering die Welch heeft ontkend. Hij schreef over dit deel van zijn leven in “Some Song”. De naam “Charlie” verschijnt ook in liedjes “Flowers for Charlie” en “No Confidence Man.” Een groot deel van zijn jeugd maakte Smiths familie deel uit van de gemeenschap van Christus, maar begon diensten bij te wonen in een plaatselijke Methodistenkerk. Smith begon op negenjarige leeftijd piano te spelen en begon met tien jaar gitaar te leren op een kleine akoestische gitaar die hij van zijn vader had gekocht. Op deze leeftijd componeerde hij een origineel pianostuk, “Fantasy”, waarmee hij een prijs won op een kunstfestival. Veel van de mensen aan de kant van zijn moeder waren niet-professionele musici; zijn grootvader was een Dixieland-drummer en zijn grootmoeder zong in een vrolijkclub. Op zijn veertiende verliet Smith het huis van zijn moeder in Texas en verhuisde naar Portland, Oregon, om bij zijn vader te wonen, die toen als psychiater werkte. Het was rond deze tijd dat Smith drugs ging gebruiken, inclusief alcohol, met vrienden. Hij begon ook te experimenteren met opnames voor de eerste keer na het lenen van een viersporige recorder. Op de middelbare school speelde Smith klarinet in de schoolband en speelde gitaar en piano; hij zong ook in de bands Stranger Than Fiction en A Murder of Crows, gefactureerd als een van Steven Smith of “Johnny Panic”. Hij studeerde af aan de Lincoln High School als een National Merit Scholar. Na zijn afstuderen begon Smith zichzelf “Elliott” te noemen. Smith studeerde in 1991 af aan het Hampshire College in Amherst, Massachusetts, met een graad in filosofie en politieke wetenschappen. Nadat hij was afgestudeerd, werkte hij” in een bakkerij Portland met een bachelor in filosofie en rechtstheorie “. Toen hij in Hampshire was, vormde Smith de band Heatmiser met klasgenoot Neil Gust. De groep bracht de albums Dead Air (1993) en Cop and Speeder (1994) en de Yellow No. 5 EP (1994) op Frontier Records uit. Ze werden vervolgens getekend bij Virgin Records om uit te geven wat hun laatste album, Mic City Sons (1996) werd. Een clausule in Heatmisers platencontract met Virgin betekende dat Smith er nog steeds aan gebonden was als individu. Het contract werd later door DreamWorks uitgekocht vóór de opname van zijn vierde album, XO. Zijn eerste release, Roman Candle (1994), kwam tot stand toen de vriendin van Smith hem ervan overtuigde om een tape te sturen van “de meest recente acht nummers die [hij] had opgenomen op geleende viertracks en gitaargeleend” naar Cavity Search Records. Eigenaar Christopher Cooper vroeg onmiddellijk om het hele album met nummers uit te brengen, wat Smith verraste, omdat hij alleen een deal verwachtte voor een zeven-inch plaat. Een van de eerste solo-uitvoeringen van Smith was op 17 september 1994 in de inmiddels overleden Umbra Penumbra. Slechts drie liederen van Roman Candle werden uitgevoerd, waarbij de meerderheid van de set met tien liedjes B-kanten, Heatmiser-deuntjes en onuitgebrachte nummers waren. In datzelfde jaar bracht Smith een split 7 “-record uit met Pete Krebs, en droeg het nummer” No Confidence Man “bij als de B-kant van de single. In 1995 werd Smith’s titelloze album uitgebracht op Kill Rock Stars; de plaat bevatte een stijl van opname 
vergelijkbaar met Roman Candle, maar met hints van groei en experimenten. In 1996 nam filmmaker Jem Cohen Smith op toen hij akoestische liedjes speelde voor de korte film Lucky Three: An Elliott Smith Portrait. Twee van deze nummers zouden verschijnen op zijn volgende album, Either/Or, wat weer een Kill Rock Stars-release was. Een van beide kwam uit in 1997 tot gunstige beoordelingen. Tegen die tijd werd het al-zware drinken van Smith verergerd door het gebruik van antidepressiva. Kort daarna verhuisde Smith van Portland naar Brooklyn, New York. In 1997 werd Smith door regisseur en inwoner van Portland, Gus Van Sant, geselecteerd om deel uit te maken van de soundtrack van zijn film Good Will Hunting. Smith nam een orkestrale versie op van “Between the Bars” met componist Danny Elfman voor de film. Smith droeg ook een nieuw nummer bij, “Miss Misery”, en drie eerder uitgebrachte nummers (“No Name # 3”, van Roman Candle, en “Angeles” en “Say Yes”, van Either/Or). De film was een commercieel en kritiek succes en Smith werd genomineerd voor een Academy Award voor “Miss Misery”. Op 5 maart 1998 maakte Smith zijn netwerk televisiedebuut op Late Night met Conan O’Brien terwijl hij “Miss Misery” solo op akoestische gitaar uitvoerde. In 1998, na het succes van Either / Or en “Miss Misery”, tekende Smith bij een groter platenlabel, DreamWorks Records. Rond dezelfde tijd raakte Smith in een depressie, openlijk sprekend over het overwegen van zelfmoord en maakte hij op zijn minst één gelegenheid een serieuze poging om zijn eigen leven te beëindigen. Toen hij in North Carolina was, raakte hij ernstig dronken en rende hij van een klif af. Hij landde op een boom, die hem ernstig porde, maar zijn val brak. Smith’s eerste release voor DreamWorks was later dat jaar. Het is getiteld XO en werd bedacht en ontwikkeld terwijl Smith het schreef in de winter van 1997/1998, nacht na nacht aan de bar in de Luna Lounge. Op 17 oktober 1998 verscheen Smith op Saturday Night Live en voerde “Waltz # 2 (XO)” uit. Smith verhuisde in 1999 van Brooklyn naar Los Angeles en ging wonen in een hut in het Silver Lake-gedeelte van de stad, waar hij regelmatig intieme, akoestische shows zou geven op lokale locaties zoals Silverlake Lounge. Hij trad ook op in Toronto in april van dat jaar. In de herfst was zijn cover van Beatles ‘Because’ opgenomen in de aftiteling van DreamWorks ‘Oscar-winnende drama American Beauty, en verscheen op het soundtrackalbum van de film. Het laatste album dat Smith voltooide, Figure 8, werd vrijgegeven op 18 april 2000. De toestand van Smith verslechterde echter toen hij verslaafd raakte aan heroïne, hetzij tegen het einde van of vlak na de tour van Figure 8. Rond de tijd dat hij begon met het opnemen van zijn laatste album, begon Smith tekenen van paranoia te vertonen, vaak in de overtuiging dat een wit busje hem volgde waar hij ook ging. Gedurende deze periode at Smith nauwelijks, hij verbleef voornamelijk op ijs. Een vervolg op het album van Smith 2000 was oorspronkelijk gepland met Rob Schnapf, maar hun sessies werden verlaten. Hij begon eindelijk met het opnemen van een nieuw album met alleen zichzelf en Jon Brion als producers ergens in 2001. In mei 2001 wilde Smith het album opnieuw opnemen, meestal alleen, maar met hulp van David McConnell van Goldenboy. Smiths nummer “Needle in the Hay” werd opgenomen in de donkere komediefilm The Royal Tenenbaums uit 2001 van Wes Anderson tijdens een zelfmoordpoging. De live optredens 
van Smith in 2001 en 2002 waren zeldzaam, meestal in de Pacific Northwest of Los Angeles. In de eerste van slechts drie concerten uitgevoerd in 2002, Smith co-headlined Northwestern University’s A & O Ball met Wilco op 2 mei in Chicago. Hij was bijna een uur op het podium maar kon de helft van de nummers niet voltooien. Op 25 november 2002 was Smith betrokken bij een ruzie met de Los Angeles Police Department tijdens een concert waar The Flaming Lips en Beck aan het optreden waren. De officieren naar verluidt sloeg en arresteerde hem en vriendin Jennifer Chiba. De twee brachten de nacht door in de gevangenis. Smith’s rug raakte gewond bij het incident, waardoor hij een aantal shows moest annuleren. Smith had verschillende keren geprobeerd naar de afkickkliniek te gaan, maar ontdekte dat hij zich niet kon vinden in de populaire behandelingen voor verslaafden die een twaalfstappenprogramma voor behandeling gebruikten. Twee uitverkochte solo-akoestische concerten in het Henry Fonda Theater in Hollywood, op 31 januari en 1 februari 2003, zagen Smith proberen zijn geloofwaardigheid als live-uitvoerder te herstellen. Smith speelde toen nog eens twee liveshows in zijn geadopteerde geboorteplaats: drie maanden later in The Derby en één keer in april aan de L.A. Weekly Music Awards. Na zijn 34e verjaardag op 6 augustus 2003, gaf hij alcohol op. Hij was ook bezig nummers op te nemen voor de Thumbsucker-soundtrack, inclusief Big Star’s “Thirteen” en Cat Stevens “Trouble”. In augustus 2003 bracht Suicide Squeeze Records een limited-edition vinyl single uit voor “Pretty (Ugly Before)”, een nummer dat Smith sinds de tour van Figure 8 had gespeeld. Smith’s laatste show was op 19 september 2003 in Redfest aan de Universiteit van Utah in Salt Lake City. Het laatste lied dat hij live speelde was “Long, Long, Long” van The Beatles. Smith stierf op 21 oktober 2003 op 34-jarige leeftijd aan twee steekwonden aan de borst. Op het moment van de steekpartij was hij in zijn huis aan de Lemoyne Street in Echo Park, Californië, waar hij woonde met zijn vriendin, Jennifer Chiba. Volgens Chiba waren de twee aan het discussiëren en sloot ze zichzelf op in de badkamer om te douchen. Chiba hoorde hem schreeuwen en bij het openen van de deur zag Smith staan met een mes in zijn borst. Ze trok het mes eruit, waarna hij instortte en ze om 12:18 uur 9-1-1 riep. Smith stierf in het ziekenhuis met het tijdstip van overlijden genoteerd als 1:36 uur. De lijkschouwer meldde dat er geen sporen van illegale stoffen of alcohol in het systeem van Smith te vinden waren op het moment van zijn overlijden, maar vond wel voorgeschreven niveaus van antidepressiva, anxiolytica en ADHD-medicijnen, waaronder clonazepam, mirtazapine, atomoxetine en amfetamine. Er waren geen aarzeling wonden, die typerend zijn voor zelfmoord door zelf toebrengen. Vanwege de onbesliste autopsieregeling blijft het onderzoek van de politie van Los Angeles open.
This post has been seen 522 times.