Walter Frederick George Williams (8 oktober 1928 – 30 maart 2018), beter bekend onder de artiestennaam Bill Maynard, was een Engelse komiek en acteur. Maynard werd geboren op 5 Oak Cottages, Heath End, Farnham, Surrey en studeerde aan de Kibworth Beauchamp Grammar School in Leicestershire. Hij begon als een variëteit-uitvoerder en haalde zijn professionele achternaam uit een billboard voor Maynards Wine Gums, een populaire Britse zoetwaren. Maynard’s eerste televisie-uitzending was op 12 september 1953 op Henry Hall’s Face the Music. Hij werd vierde in de Britse hitte van het Eurovisie Songfestival van 1957. Met Terry Scott verscheen hij op Butlins Holiday Camp in Skegness en partner in de tv-serie Great Scott, It’s Maynard! Hij maakte deel uit van het team dat de One O’Clock Show presenteerde voor Tyne Tees Television in Newcastle (1959-64). Hij verscheen in Dennis Potter’s televisiespel Paper Roses (1971), over de laatste dag in het leven van een verslaggever, en een andere opmerkelijke acteur rol volgde toen hij verscheen in het televisiespel van Colin Welland, Kisses at Fifty (1973). Rond dezelfde tijd werkte Maynard met televisieacteur en komiek Ronnie Barker in de (originele) ‘Football Blues’, uitgezonden als ‘Spanners Eleven’ (ook 1973) en maakte deel uit van een serie genaamd Seven of One. Na een pilootaflevering in 1974 speelde hij in de tv-kombinatie van de Yorkshire-televisie. Na een pilootaflevering in 1974 speelde hij in de Yorkshire Television sitcom Oh No, It’s Selwyn Froggitt! (1976–78) waarin hij de gelijknamige hoofdrol speelde. Het programma liep voor vier series, de laatste, in 1978, als Selwyn. Later, voor dezelfde ITV-contractant, speelde hij Fred Moffatt in The Gaffer (1981-83). Zijn record genaamd “Stock Car Racing is Magic!” werd uitgebracht in 1979, die nog steeds wordt gespeeld op stock car 
meetings, gebruikmakend van de “magische” slogan van Froggitt. In de jaren zeventig speelde Maynard kleine delen in vijf van de Carry On-films, waaronder Carry On Matron (1972) en Carry On Dick (1974). Hij had een filmrol als Yorkshire-boer Hinchcliffe in It should not Happen to a Vet (1975). Hij was het onderwerp van This Is Your Life in 1974 toen hij werd verrast door Eamonn Andrews. Maynard publiceerde zijn autobiografie The Yo-Yo Man in november 1975 en Stand Up … And Be Counted in 1997 (Breedon Books). In april 1992 keerde hij terug naar Yorkshire Television en begon de sympathieke oude rogue Claude Jeremiah Greengrass te spelen in de populaire en langlopende televisieserie Heartbeat, die tot december 2000 in de show bleef en tot 2003 de spin-off-serie The Royal. Na oorspronkelijk gestopt te zijn met acteren in 2000 na een reeks van slagen, maakte hij een comeback naar radiopresentatie in maart 2003, voor BBC Radio Leicester, waar hij voor het laatst had gewerkt in 1968. Zijn show, Bill of Fare, werd uitgezonden Zondagmiddag van 14.00 tot 16.00 uur bijna vijf jaar, totdat hij op 5 februari 2008 zonder kennisgeving werd ontslagen. In oktober 2009 keerde hij terug naar het podium toen hij als hoofdgast van de eer verscheen tijdens de Pride of Bridlington Awards in East Riding of Yorkshire. Maynard woonde in het laatste deel van zijn leven in Leicestershire. Hij huwde Muriel Linnett op 5 november 1949, en zij kregen twee kinderen. Zij stierf in juni 1983. Maynard was een vegetariër. Zijn zoon is muzikant Martin Maynard Williams. Op 4 september 1989 trouwde Maynard met Tonia Bern, weduwe van Donald Campbell, bij het Hinckley Registry Office. Hij was een grote fan van BriSCA Formula 1 Stock Cars en werd regelmatig gezien tijdens het racen op de circuits van Long Eaton, Leicester Stadium en Coventry Stadium. Hij sponsorde chauffeur Pete Doran uit Hinckley voor vele jaren. In zijn latere leven was Maynard mobiel gehandicapt, meestal met behulp van een scootmobiel of rolstoel, die meerdere slagen had. Hij overleed in het ziekenhuis op 30 maart 2018 op de leeftijd van 90 jaar, niet lang na het vallen en breken van zijn heup.
This post has been seen 602 times.