Antonio Gonzalez Flores (Madrid, Spanje, 14 november 1961 – La Moraleja Alcobendas, Spanje, 31 mei 1995) was een Spaanse componist en zanger van zigeuner afkomst. Enige zoon van zangeres Lola Flores “La Faraona” en gitarist Antonio González “El Pescaílla” en vader van Alba Flores. Zijn stijl van muziek is pop-rock met getinte componist. De nummers van Antonio zijn vol van stedelijke poëzie, liefde, nostalgie en ervaringen, zijn onderwerpen bestrijken een breed spectrum, variërend van rock tot ballads, via de blues. Hij werkte ook af en toe als acteur, zowel in tv-series en films zoals Sangre y Arena (1989), met in de hoofdrol Sharon Stone. Antonio González Flores werd geboren op 14 november 1961 in Madrid (Spanje) in een gezin nauw verbonden met de artiestenwereld. Hij was de enige zoon van het huwelijk tussen de zangeres Lola Flores “La Faraona” en gitarist Antonio González “El Pescaílla”. Het was de tweede van de drie kinderen van het huwelijk en broer van Lolita en Rosario ook zangeressen. In 1969, toen hij 8 jaar oud was, verschijnt hij in de film door José Luis Sáenz de Heredia ‘’ El taxi de los conflictos’’. In 1980 nam hij in de studio’s Scorpion zijn eerste album, Antonio, waarin zijn hit bevat is de geslaagde thema “No dudaría”, een NEE tegen het geweld omgezet in een lied. Na het succes en gemotiveerd door zijn publiek, Antonio Flores gaat weer een jaar later (1981) in de Scorpion studies om zijn tweede album op te nemen: Al caer el sol, een record dat Antonio componeert met alle thema’s. Deze keer durfde hij verschillende versies van bekende thema’s, zoals de eerste track die op het album verschijnt: “El fantasma de Canterville”, jaren geleden gemaakt door het duo Sui Generis. Een andere versie die verschijnen op de disc is: “Pongamos que hablo de Madrid”, een song van Joaquin Sabina dat herinterpreteert in de belangrijkste Rock. Ondanks de medewerking van muziekproducent Jorge Alvarez, en ondanks al zijn inspanningen en hoop voor hem, deze disc heeft geen grote commerciële resultaten. Slechts enkele weken wordt stand gehouden met de versie die hij heeft gemaakt van Sabina. Dat zelfde jaar, na het uitbrengen van het tweede album, de filmregisseur Eloy de la Iglesia biedt Antonio Flores aan om in de gelegenheid te verschijnen als de ster van zijn nieuwe film genaamd ‘’Collega’s’’, waarin hij het personage speelt onder zijn echte naam “Antonio “. Antonio Flores sluit zich aan bij de muzikale groep ‘’ Cucharada’’ om het hoofdthema van de film op te nemen, genaamd “Lejos de aquí”. De groep Cucharada werd opgericht in 1978, en een van de vier componenten was op dat moment een onbekende Manolo Tena. De muziek van de film won het Festival van Huelva en werd gespeeld door de band van Antonio Flores, met de Argentijnse gitaristen Gabriel Jolivet bekende gitarist van Redondos Pappo’s Blues en Miguel “Botafogo” Vilanova. Op 19 maart 1986, trouwde hij met Ana Villa, dat vervolgens scheiden, met haar heeft hij zijn enige dochter, Alba, geboren op 27 oktober 1986. Een jaar later, in 1987, verschijnt in een nieuwe productie film getiteld ‘’CALE’’ van Carlos Serrano, waar Antonio Flores speelt de rol van zijn karakter als broer van Rosario (zijn zus in het echte leven) en onder de naam “Nono”. Een jaar later, in 1988, Antonio Flores verschijnt weer in een andere film,
dit keer in ‘’El balcón abierto’’, van Jaime Camino, waarin hij de rol speelt van een slechterik onder de naam van “El Amargo”. Na het opnemen van hun derde album Gran Vía (1988) een record dat op het moment onopgemerkt blijft, maar na verloop van tijd zijn de opdracht nummers gaan herwaarderen als titel. In datzelfde jaar verschijnt in vier hoofdstukken van de serie “Gatos en el tejado”, geregisseerd door Alfonso Ungría en geproduceerd door Jose Sacristan. Antonio Flores speelt zijn karakter onder de naam ‘Jesus’, het spelen van de rol van een lid muzikant van de groep “Gin-Tonic” (groep gevormd voor de film), en wie ook lid is van de groep Cabino Diego. Samen vormen ze verschillende live nummers, genaamd “Dime de que vas” en “Libro de reclamaciones”. Een jaar later, 1989, Antonio Flores keert terug naar het grote scherm om toe te treden tot de cast van een nieuwe Italiaanse tv-serie, aan de hand van Ruggero Deodato, genaamd Océano, waarin hij de rol speelt van “Curro”. In datzelfde jaar, trad hij toe tot de cast van acteurs in de film, Sangre y arena, geregisseerd door Javier Elorrieta. In deze film, Antonio Flores speelt de rol van het personage “Chiripa”. De erkenning van zijn deugden als componist komt door haar zussen Lolita en Rosario, voor wie hij schreef een aantal liedjes. Van Rosario is de meeste nummers van hun hit album De ley (1992) en Siento (1993), en werd vanaf dat moment zijn beste muzikale bondgenoot. In 1992 verschijnt ook hij in de film ‘’Chechu’’ en familie van Alvaro Sáenz de Heredia. Aangemoedigd door de nieuwe omstandigheden, bracht hij het album van zijn heiliging, ‘’Cosas mías’’, met nummers zoals ‘Alba’ (opgedragen aan zijn dochter), “Siete vidas” of “Cuerpo de mujer”. Het album werd op 25 Mei 1994 gepresenteerd in de zaal Morocco van Madrid. De nummers op dit album bracht hem tot de barrière te springen op gouden plaat (50.000 verkochte exemplaren). Op 26 mei 1995 maakte hij zijn laatste concert, in Pamplona. Op 31 mei 1995, twee weken na de dood van zijn moeder, Antonio Flores werd dood gevonden in het ouderlijk huis van de Lerele in Madrid, als gevolg van een overdosis van barbituraten en alcohol. Hij was 33 jaar oud. De familie, die was nog niet hersteld van het verdriet over de recente dood van Lola Flores, kreeg nog een klap. In 2005, met reden op de tiende verjaardag van het overlijden van Antonio Flores, werd er bij de dochter Alba een disc van diamant toegekend door de verkoop van 1.000.000 exemplaren.
This post has been seen 2372 times.