José Ángel Lomio (22 oktober 1904 – 7 juli 1959) was een Argentijnse tangozanger, artistiek bekend als Ángel Vargas. Hij werd geboren in de buurt van Barracas, in de stad Buenos Aires. Hij begon in de jaren dertig in het orkest van Augusto Pedro Berto te zingen met het pseudoniem Carlos Vargas. In 1932 ontmoette hij Ángel D’Agostino en hielden zij samen enkele presentaties. In 1938 nam hij enkele nummers op met het Victor Typical Orchestra. In 1940 wordt het berucht wanneer hij binnenkomt als de belangrijkste stem van het orkest van Ángel D’Agostino en ze beginnen met opnemen voor het RCA Victor-label. Ze maakten drieënnegentig opnames tussen dat jaar en 1946, die een essentieel werk van de twintigste-eeuwse tango vormen. Daarna vormde hij zijn eigen orkest, hoewel zonder het succes van de vorige periode. Het werd onder meer geïntegreerd door Luis Stazo en José Libertella. Onder zijn meest herinnerde tango’s zijn Tres esquinas, Muchacho, Agua florida, Mano blanca en de wals Esquinas porteñas. Hij kreeg de bijnaam “El ruiseñor de las calles porteñas”. Vargas begon op het album als zanger van het José Luis Padula orkest in 1935 en voor het Odeón-label met de liedjes Ñata linda en Brindemos compañero. Hij nam vervolgens deel aan drie nummers met het Victor Typical Orchestra tussen 1938 en 1939, en nam vervolgens een eenvoudige of eenvoudige met gitaren op in hetzelfde jaar 1939 met de nummers La bruja y Milongón. In 1940 en met de onderwerpen Muchacho en No aflojés, maakte Vargas zijn eerste plaat met het orkest van Angel D’Agostino, waarmee hij drieënnegentig opnames maakte plus een filmopname (El cuarteador) tot 1946. De laatste nummers opgenomen met D’Agostino was Demasiado tarde en Camino del Tucumán. In 1947 begon Vargas zijn eerste platen als solist, begeleid door het orkest van Eduardo Del Piano. Met hem nam Vargas twintig nummers op tot 1950. In 1951 begon hij een reeks platen met het orkest van Armando Lacava, regisseur met wie Vargas meer nummers opnam dan met enig ander: veertig titels tot 1954. Met hem nam hij Naipe op De vuelta al bulín, No es más que yo, Tras cartón, Copa de ajenjo, Duelo criollo, Bésame en la boca, Araca corazón, Alma en pena, El adiós, Corrientes y Esmeralda, Si es mujer ponele Rosa, Dejame vivir mi vida en Evocación de París. Toen nam Vargas in 1954 vier liedjes op met het trio van Alejandro Scarpino: Muchacho, No aflojés, El espejo de tus ojos y Cartas viejas. Het volgende jaar namen ze er nog twee op: Ayer y La bruja. In 1955 begon hij opnames te maken met het Edelmiro-orkest “Toto” D’Amario. Met de opgenomen achttien nummers tot 1957. De meest prominente waren Mi dolor, Ventanita florida, Langosta, Carnaval de mi barrio, Zapatitos de raso, Cascabelito, El choclo, Cuartito azul, Rejas y glicinas en Shusheta. Op 24 april 1958 maakte hij twee opnames met het orkest van Daniel Lomuto: Vos hacés lo que querés en Miriñaque. Vervolgens nam hij tussen september van hetzelfde jaar en april 1959 nog zes nummers op, met het orkest van Luis Stazo: El despertar, Esta soledad, Glorias del ayer, Quien tiene tu amor, Hablando de tango en Un boliche. Op 16 juni 1959 nam Vargas voor het laatst op, begeleid door het orkest van José Libertella. De gekozen nummers waren La cieguita en La porteñita. Vargas overleed op 7 juli 1959, op de leeftijd van 54 jaar en in volle activiteit.
This post has been seen 424 times.